Urodził się 15 kwietnia 1959 r. w Świętochłowicach, w 1947 r. przyjechał do Wrocławia na studia architektoniczne, które ukończył w 1952 r. W 1955 r. podjął obowiązki konserwatora zabytków Wrocławia. W 1960 r. uzyskał tytuł doktora nauk technicznych a w 1969 uzyskał habilitację a jesienią 1965 r. rozpoczął prace nad stworzeniem Muzeum Architektury we Wrocławiu, którego dyrektorem był aż do 1999 r.
W 1977 nadano mu tytuł profesora w dziedzinie nauk technicznych.

Polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy krakowski (1958-1964), metropolita krakowski (1964-1978), kardynał (1967), zastępca Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski (1969-1978), papież (1978-2005).

Specjalista chorób wewnętrznych, hematologii, immunologii klinicznej i transplantologii klinicznej, kierownik Laboratorium Immunologii Klinicznej Instytutu Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN, założyciel i dyrektor Dolnośląskiego Centrum Transplantacji Komórkowych z Krajowym Bankiem dawców Szpiku w latach 1986 - 2020 r.

Adam Michnik, ur. 27 X 1946 w Warszawie. 1964-1968 student Uniwersytetu Warszawskiego, kierunek historia, absolwent Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydz. Historyczny (1975).w 1962 w szkole średniej współzałożyciel dyskusyjnego Klubu Poszukiwaczy Sprzeczności, uczestnik spotkań Klubu Krzywego Koła. W 1965 zawieszony w prawach studenta za rozpowszechnianie Listu otwartego do członków POP PZPR i do członków uczelnianej organizacji ZMS przy Uniwersytecie Warszawskim Jacka Kuronia i Karola Modzelewskiego, na 2 mies. aresztowany; w 1966 powtórnie zawieszony w prawach studenta za zorganizowanie spotkania z Leszkiem Kołakowskim i Krzysztofem Pomianem w 10. rocznicę Października ’56. Lider tzw. komandosów; 4 III 1968 relegowany z uczelni w związku z przekazaniem Bernardowi Margueritte informacji o demonstracji przeciw zdjęciu ''Dziadów'' Adama Mickiewicza w reż. Kazimierza Dejmka ze sceny Teatru Narodowego, 6 III aresztowany, 8 II 1969 skazany na 3 lata więzienia, we IX 1969 zwolniony na mocy amnestii. W XII 1975 sygnatariusz Listu 59 do Sejmu PRL przeciw planowanym zmianom w Konstytucji. Od IV 1977 członek KOR, następnie KSS KOR.
W okresie od stycznia do marca 1989 uczestnik poufnych rozmów „S” z władzą w Magdalence, uczestnik obrad Okrągłego Stołu. Od V 1989 redaktor naczelny „Gazety Wyborczej” W latach 1989-1991 poseł RP z listy KO „S”, m.in. w Komisji Konstytucyjnej; autor koncepcji rządu koalicyjnego z solidarnościowym premierem (''Wasz prezydent, nasz premier'').

Urodzony w 1890 r. we Lwowie, zmarł we Wrocławiu w 1979 r. Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jacka Malczewskiego i Stanisława Dębickiego. Członek grup artystycznych "Zwornik" i "Nowa Generacja". Członek redakcji "Głosu Plastyków" i wiceprezes i przedstawiciel Polski w "Confederation Internationale des Associations Plastiques".

Profesor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. 1962 - współzałożyciel ugrupowania plastyków tzw. "Szkoły Wrocławskiej".

poseł do KRN, poseł do Sejmu PRL, członek KC PZPR

ur. 1952-04-09 we Wrocławiu, zm. 2010-04-10 w Smoleńsku; polityk, poseł na Sejm PRL i Sejm RP; w latach 2001-2005 minister obrony narodowej; w latach 2007-2010 wicemarszałek Sejmu RP

Ur. w 1957 r. socjolog, polityk, prezydent miasta Wrocławia w latach 1990 - 2001 r. Senator oraz poseł na Sejm RP.W latach 2007 - 2014 minister kultury nauki i dziedzictwa narodowego Eurodeputowany VIII kadencji Parlamentu Europejskiego.

Absolwent Wrocławskiej PWST, w latach 1987-88 występował w Teatrze im. Norwida w Jeleniej Górze, w latach 1988-2001w Teatrze Polskim we Wrocławiu. W latach 1988-2001 wykładowca PWST we Wrocławiu.

W latach 2001-2006 dyrektor naczelny i artystyczny Operetki Wrocławskiej (od roku 2004 działającej jako Teatr Muzyczny "Capitol").

W 2009 został odznaczony Brązowym, a w 2018 Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis".

Absolwent Wydziału Teorii, Kompozycji i Dyrygentury Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu.
1954 - 57 - oboista Wrocławskiej Orkiestry Symfonicznej; 1964 - 1968 dyrygent Państwowej Filharmonii we Wrocławiu.
1977-1979 - 1984 - 86 - dyrektor muzyczny Prezydenckiej Orkiestry Symfonicznej w Ankarze.
1981 - 86 -dyrektor artystyczny i dyrygent Orkiestry Filharmonii Krakowskiej.
W latach 1990-93 był dyrektorem artystycznym i dyrygentem Polskiej Orkiestry Radiowej w Warszawie.

Od 1954 do 1975 był wykładowcą Akademii Muzycznej we Wrocławiu

Urodzony 5 czerwca 1912 r. w Jezupolu koło Stanisławowa, dziennikarz, krytyk muzyczny i teatralny. Ukończył konserwatorium we Lwowie, występował w Operze Stanisławskiej.

W latach 1945-46 został dyrektorem Teatru Kameralnego TUR w Krakowie. Od 1946 r. związany z Wrocławiem i Dolnym Śląskiem gdzie uruchamiał przemysł spożywczy.

Od 1963 r. współorganizował Festiwale Chopinowskie w Dusznikach Zdroju.

W 20 listopada 2000 r. otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu

Od 1991 dyrektor Muzeum Historycznego we Wrocławiu, od 2000 r. dyrektor Muzeum Miejskiego Wrocławia. Znawca historii Wrocławia i Śląska, autor wielu książek.

Absolwentka Filologii Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim (1956) i studiów reżyserskich w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie (1962).

Debiutowała w warszawskim Teatrze Atenum w 1961 r., w latach 70. związana z Teatrem Telewizji i Teatrem Polskim w Warszawie.

1980-1983 - dyrektor Lubuskiego Teatru im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze, w latach 1983 - 1996 dyrektorka Teatru im. Horzycy w Toruniu.

1997 - 1998 Dyrektor Starego Teatru w Krakowie.

1999 - 2012 Dyrektor Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. Edmunda Wiercińskiego.

Józef Skwarek, urodził się 1 stycznia 1938 r. W 1961 r. ukończył Wydział Aktorski PWSTiF w Łodzi a w 1979 r. ukończył Wydział Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie.
Występował i reżyserował w Teatrze Dramatycznym w Poznaniu, Bałtyckim T. Dramatycznym im. Słowackiego Koszalin - Słups (1962-63), Dramatycznym we Wrocławiu w latach 1967-1969, Teatrze Polskim we Wrocławiu 1969 -1976, Słowackiego w Krakowie (1975-1978), Węgierki w Białymstoku (1978-1979), Żeromskiego w Kielcach (1980-82), Horzycy w Toruniu , Narodowym w Warszawie.

W latach 1973-1975 był wykładowcą krakowskiej PWST.

Jako aktor filmowy zadebiutował w 1960 r. w filmie Szatan z 7-ej klasy wcielając się w rolę Adama Cisowskiego.

ur. 17-01- 1925 r. w Suchedniowie na kielecczyźnie, zm. 23-12-2017 r. we Wrocławiu, pułkownik Wojska Polskiego. Absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Elblągu ( 1948) oraz Wydziału Mechanicznego Politechniki Gdańskiej (1951). W latach 1951-1954 zatrudniony jako kierownik wydziału Zakładów Mechanicznych „Łabędy”. W latach 1954-1956 główny inżynier w tym zakładzie. Następnie do 1957 r. główny inżynier w Wojskowych Zakładach Mechanicznych w Siemianowicach. Począwszy od 1957 r. najpierw jako zastępca dyrektora a następnie do 1967 r. dyrektor Wojskowych Zakładów Mechanicznych w Siemianowicach. W okresie od 1967 do 1969 w Departamencie Kadr MON. Od 1969 do 1973 szef produkcji w Wojskowych Zakładach Produkcyjnych nr 4 we Wrocławiu. Od 1973 do 1988 dyrektor Wojskowych Zakładów Motoryzacyjnych nr 4 we Wrocławiu. W 1988 r. przeniesiony w stan spoczynku. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Złotym Medalem "Za zasługi dla obronności kraju", Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Alfred Jahn ur. we Lwowie 22 Kwietnia 1915 r. W 1933 r. rozpoczął studia geograficzne na Uniwersytecie Jana Kazimierza, które ukończył w 1937 r. Kontyuował naukę i w 1939 r. za pracę doktorską będącą wynikiem pierwszej eksedycji naukowej polskich naukowców na Grenlandię "Badania nad strukturą i temperaturą gleb w Zachodniej Grenlandii". W 1949 r. habilituyje się w Poznaniu i przenosi do Wrocławia gdzie zaczyna pracę na Uniwersytecie gdzie pracował jako kierownik zakładu geografii fizycznej a później geomorfologii na Uniwersytecie.

W latach 1962 - 1968 Rektor Uniwersytetu, przez stanięcie po stronie protestujących w marcu '68 przed ukończeniem kadencji stracił stanowisko.

Od 1971 r. członek korespondent po 1983 r. rzeczywisty członek Polskiej Akademii Nauku.

1971 - 1975 prezes Polskiego Towarzystwa Geograficznygo, inicjator powrotu i ekspozycji Panoramy Racławickiej we Wrocławiu, działał na rzecz ratowania cmentarza Łyczakowskiego.

Zmarł 1 kwietnia 1999r.

Profesor prawa handlowego morskie w Gdyni.

Osoba wymieniona w relacji Świadka Historii.

Osoba wymieniona w relacji Świadka Historii.

Osoba wymieniona w relacji swiadka historii, zesłaniec na Syberię.

Osoba wymieniona w relacji swiadka historii, zesłaniec na Syberię.

Urodzony 16 listopada 1923 r. we Lwowie w rodzinie nauczycielskiej, zmarł 11 października 1992 r. we Wrocławiu. Do wybuchu drugiej wojny światowej ukończył trzecią klasę Gimnazjum Ogólnokształcącego. W latach 1939- 1941 ukończył ósmą i dziewiątą klasę radzieckiej dziesięciolatki. W czasie okupacji niemieckiej pracował jako ślusarz w warsztatach kolejowych " Ostbahn" i równocześnie uczył się w liceum mechanicznym, gdzie w czerwcu 1943 r. złożył egzamin dyplomowy. Po oswobodzeniu Lwowa, w lipcu 1944 r. rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskie, na którym ukończył dwa lata studiów. Po przyjeździe do Polski w 1946 r. rozpoczął studia matematyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, które ukończył w 1952 r. Od 1 października 1950 r. pracował asystent w instytucie Matematycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1957 pełnił obowiązki starszego asystenta w Katedrze Geometrii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie i jednocześnie rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej, które ukończył w 1962 r. W latach 1963- 1965 pracował jako konstruktor i kierownik Oddziału Badań jelczańskich Zakładów Samochodowych. W latach 1965- 1969 pracował jako nauczyciel w Zespole Szkół Zawodowych nr 2 we Wrocławiu. Od 1969 r. zatrudniony w PZL- Hydral we Wrocławiu kolejno jako konstruktor, starszy konstruktor oraz konstruktor - specjalista oraz równocześnie do 1975 r. jako nauczyciel w Lotniczych Zakładach Naukowych we Wrocławiu.

prawnik i polityk; poseł na Sejm PRL i Sejm RP; w latach 2006-2007 wicemarszałek Sejmu RP

w latach 2000-2007 komendant Komendy Wojewódzkiej Policji we Wrocławiu; w latach 2008-2012 komendant główny Policji

Barska Krystyna (1925-1999), Marian Barski (1927-2005). Małżeństwo architektów, członkowie Stowarzyszenia Architektów Rzeczypospolitej Polskiej. Najbardziej znani są z realizacji w latach 60.-80. budynków dla wrocławskich uczelni wyższych (Akademia Rolnicza,Akademia Medyczna, Uniwersytet Wrocławski, Politechnika). Był to między innymi Kampus Grunwaldzki Uniwersytetu Wrocławskiego czy Domy Studenckie "Kredka" i "Ołówek".

polski aktor teatralny i filmowy; profesor sztuk teatralnych, pedagog i fotograf