Drukuj podgląd Close

Pokazano 2672 rekordów

Opis archiwalny
Relacje historii mówionej i spisane wspomnienia Część With digital objects
Drukuj podgląd Hierarchy Zobacz:

Piotr Rakowski - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Piotra Rakowskiego. Piotr Rakowski urodził się 10.01.1942 roku we wsi Żołobko koło Krzemieńca na Wołyniu. W 1945 roku wraz z całą rodziną transportem dotarł do Gorzowa Wielkopolskiego. Jego ojciec, oficer Wojska Polskiego, dostał później przydział do Bogatyni oraz Lubania Śląskiego. W 1968 roku Pan Rakowski mieszkał już w Legnicy, gdzie poślubił swoją żonę. Do Wrocławia państwo Rakowscy przeprowadzili się w 1975. Kupili gospodarstwo rolne na Kowalach. Mają dwoje dzieci. Piotr Rakowski jest aktywnym członkiem Rady Osiedla Kowale. Pracował w zakładach Polaru, gdzie w sierpniu 1980 roku przyłączył się do strajku, przewodnicząc wydziałowi PB-10. Zajmował się m.in. kolportażem materiałów Solidarności, np. znaczków. W stanie wojennym był internowany. Do dziś udziela się w życiu społeczności lokalnej.

Borecki Kamil

Antoni Lech - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesnt Antoniego Lecha. Antoni Lech urodził się na Kresach Wschodnich, gdzie był świadkiem rzezi wołyńskiej. W 1944 roku jako jeden z przesiedleńców trafił na Ziemie Zachodnie. Ukończył Szkołę Agrotechniczną, następnie szkołę podoficerską. Do Wrocławia przeniósł się w latach 50 XX wieku. Pracował początkowo w wodomierzach; następnie jako kierowca w kolejno: Politechnice Wrocławskiej, Wojewódzkiej Radzie i Mostostalu. Następnie rozpoczął pracę jako kierowca autobusu w Zajezdni nr VII na Grabiszyńskiej, gdzie pracował już do emerytury. W czasie strajku, który rozpoczął się sierpniu w 1980 roku, Antoni Lech rozprowadzał ulotki. Był członkiem NSZZ Solidarność. W czasie stanu wojennego płacił składki pieniężne, które służyły jako zapomoga finansowa dla Czesława Stawickiego. W grudniu 1983 roku został aresztowany i przesłuchany.

Szajda Marek

Andrzej Szafrański - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Andrzeja Szafrańskiego. Andrzej Szafrański ukończył studia na Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie na wydziale morskim. Po studiach półtora roku pracował jako stażysta w Polskich Liniach Oceanicznych. Następnie pracował w Żegludze Bydgoskiej. Szybko piął się po szczeblach kariery – od dyspozytora, referenta, ekonomisty, starszego ekonomisty aż po dyrektora ekonomicznego. Później przeniósł się do Zjednoczenia Żeglugi Śródlądowej i Stoczni Rzecznych w Warszawie. W wyniku decentralizacji tej instytucji przeprowadził się do Wrocławia. Spędził w Zjednoczeniu dziesięć lat. Wreszcie w 1979 roku został dyrektorem Żeglugi Na Odrze. Z tego stanowiska odszedł w 1992 roku. W międzyczasie był też prezesem zarządu piłkarskiego WKS Śląsk Wrocław.

Gigoń Mateusz

Romana Żmuda - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Romany Żmudy. Romana Żmuda urodziła się w latach 30-tych w Turkach na dzisiejszej Ukrainie. Ojciec był oficerem Wojska Polskiego. Wojnę spędzili w Kołomyi. Ojciec pracował jako tłumacz (znał j. niemiecki). W październiku 1945 roku przyjechali do Oławy, gdzie mieszkali dwa lata, a następnie przeprowadzili się do Lutyni.

Kozłowski Marek

Jacek Wenzel - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Jacka Wenzela. Jacek Wenzel jest związany zawodowo z telewizją. Pracował w Tvp Wrocław, między innymi jako operator, reżyser, redaktor, sekretarz programowy. Realizował wiele popularnych programów telewizyjnych. Podejmował także współpracę z gwiazdami estrady z różnych krajów. Podczas Stanu Wojennego, działał charytatywnie, organizował dostawy paczek i darów z Holandii. Przez 5 lat prowadził fundację dzieci chorych na fenyloketonurie. Najdłużej pracujący dziennikarz telewizyjny na Dolnym Śląsku. Od 2012 roku na emeryturze.

Woźny Juliusz

Jan Kukuła - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Jana Kukuły. Prof. Jan Kukuła urodził się w 1950 r. we Wrocławiu. Ukończył liceum plastyczne przy ul. Piotra Skargi, a w 1977 r. uzyskał dyplom w zakresie wzornictwa przemysłowego na Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych. Od 1982 r. do dziś związany z Akademią Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta. W latach 2008-2012 pełnił funkcję prodziekana i dziekana Wydziału Architektury Wnętrz i Wzornictwa. Przed kilkoma laty uzyskał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Edukacyjnego w Ułan Bator.

Zubowski Piotr

Renata Zajączkowska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Renaty Zajączkowskiej. Renata Zajączkowska, z domu Sinko, przyszła na świat 5 sierpnia 1931 roku w niemieckiej rodzinie w Gliwicach, na terytorium Niemiec. Ojciec pracował jako mistrz warsztatów w miejscowej koksowni, matka zajmowała się prowadzeniem domu i opieką nad pięciorgiem dzieci. W domu posługiwano się wyłącznie językiem niemieckim, chociaż babcia znała kilka słów w gwarze śląskiej. W wieku sześciu lat, zaczęła uczęszczać do szkoły. Naukę przerwał zbilżający się front. Bracia Renaty zostali powołani do służby wojskowej, a starsza siostra do Służby Kobiet w Turyngii. Ojciec został w lutym 1945 r. wywieziony w głąb Rosji, z niewoli wrócił pod koniec tego samego roku. Po zakończeniu wojny, Renata dostała się do polskiego liceum i w 1948 r. zdała tzw. szybką maturę. Podczas wakacyjnej pracy w domu straców dla repatriantów we Wrocławiu, poznała swojego przyszłego męża – Polaka. W 1956 r., wzięli ślub, a rodzina Renaty wyjechała do Niemiec. Liceum Administracyjno-Handlowego w Rybniku, które ukończyła zdaniem matury w 1950 r. Małżonkowie zamieszkali we Wrocławiu, gdzie na świat przysżły ich dwie córki. Po 1989 r. Renata zaangażowała się w działalność Niemieckiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego we Wrocławiu, któremu przewodniczy.

Wójcik Piotr

Artur Fedorowski - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Artura Fedorowskiego. Artur Fedorowski urodził się 9 lipca 1965 roku we Wrocławiu w rodzinie inżyniersko-nauczycielskiej. W sierpniu 1980 roku miał 15 lat i miał rozpocząć naukę w XIV Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu. Wiadomość o wybuchu strajków była dla niego momentem przełomowym. Zaangażował się w działalność Konfederacji Polski Niepodległej. Przez 3 lata drukował i kolportował ulotki. W szkole średniej założył Szkolny Ruch Obrony Wolności Politycznej. W czasie stanu wojennego otrzymał na przechowanie dokumenty - telefaksy z siedziby "Solidarności" przy ul. Mazowieckiej we Wrocławiu. W 1984 r. rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim wrocławskiej Akademii Medycznej. W czasie podróży do Wiednia w 1987 r.zafascynował się ruchem Hare Krishna. W 1999 r. uzyskał stopień doktora nauk medycznych. W 2001 wyemigorwał do Szwecji. Pracował w szpitalu internistycznymi, później kardiologicznym. Uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego w dziedzinie kardiologii na Uniwersytecie w Lund.

Garnecki Jan

Andrzej Wiszniewski - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny profesora Andrzeja Wiszniewskiego. Andrzej Wiszniewski urodził się 15 lutego 1935 roku. Spod warszawskiego Grójca do Wrocławia przyjechał w roku 1947. Skończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki, z którą to z czasem związał się zawodowo. W latach 60. XX wieku uzyskał stopień doktora i doktora habilitowanego, a w 1972 otrzymał tytuł profesora nauk technicznych. Zaangażowany był w działalność opozycji antykomunistycznej – uczestniczył w wydarzeniach marca 68’, strajku okupacyjnym po wprowadzeniu stanu wojennego, był członkiem Solidarności. Wielokrotnie aresztowany i przesłuchiwany, został także internowany w Nysie. W latach 1900-1996 pełnił funkcję rektora Politechniki, a od 1999 do 2001 ministra nauki w rządzie Jerzego Buzka.

Beniuk Szymon

Wyniki 601 do 700 z 2672