Relacja księdza katolickiego Tadeusza Rusnaka. Relacja dotyczy lat 50-tych i 70-tych w Siedlęcinie, treningów lekkoatletyki, studiów na Akademii Rolniczej, przerwanych wstąpieniem do seminarium duchownego, posługi kapłańskiej w latach osiemdziesiątych, mszy za ojczyznę i przesłuchań przez aparat bezpieczeństwa, powstania podziemnego teatru Czterdzieści Cztery przy plebani, przenosin między parafamii we Wrocławiu i w okolicach Wrocławia, nominacji na proboszcza parafii uniwersyteckiej, odrestaurowania zabytków, a także odprawienia wspólnie z księdzem Stanisławem Orzechowskim, mszy w czasie strajku w 1980 roku w zajezdni autobusowej przy ul. Grabiszyńskiej.

Relacja Kazimierza Wilczaka. Kazimierz Wilczak miał 14 lat, gdy rozpoczęła się II wojna światowa. Mieszkał w miejscowości Iwacewicze k. Baranowicz na terenie ob. Białorusi. W lutym 1940 roku razem z rodzicami i dwojgiem braci został przez ZSRR zesłany w rejon Archangielska, gdzie pracował przy wyrębie lasu. Po uformowaniu się Armii Andersa dwóch jego braci dołączyło do niej, on zaś z jednym z braci został z rodzicami. W 1943 roku dołączył do I Armii Wojska Polskiego. Relacja Kazimierza Wilczaka nie stanowi relacji mówionej. Pan Kazimierz czyta swoją relację z przygotowanego wcześniej tekstu. Relacja dotyczy zesłania z rodzinnych Iwasewicz na ob. Białorusi do wsi Paczycha w rejonie Archangielska, wyrębu tajgi, organizacji życia wśród zesłańców, okoliczności obowiązkowego uzyskania obywatelstwa radzieckiego, perypeti rodziny świadka, która po ogłoszeniu amnestii w efekcie podpisania paktu Sikorski-Majski, wyrusza w podróż tratwą w poszukiwaniu możliwości wyjazdu do Polski i dołączenia do I Armii Wojska Polskiego w ZSRR.