Pokazano 60808 rekordów

Opis archiwalny
Drukuj podgląd Hierarchy Zobacz:
Rosnąco

46311 rekordów z cyfrowym obiektem Pokaż wyniki z obiektami cyfrowymi

Koncert

Koncert

N/z koncert muzyki klasycznej w trakcie Festiwalu Chopinowskiego.

Marek Grotowski

Górnicy

Górnicy

N/z górnicy przed zjazdem do kopalni.

Grotowski Marek

Adolf Juzwenko

Adolf Juzwenko

N/z Adolf Juzwenko pełniący od 1990 r. obowiązki Dyrektora Zakładu Narodowego im. Ossolińskich.

Grotowski Marek

Marek Rostecki

Marek Rostecki

N/z Dyrektor Operetki Wrocławskiej Marek Rostecki.

Marek Grotowski

Bogdan Zdrojewski

Bogdan Zdrojewski

N/z Prezydent miasta Wrocław w latach 1990 - 2001 - Bogdan Zdrojewski.

Grotowski Marek

Antoni Gucwiński

Antoni Gucwiński

N/z Antoni Gucwiński Dyrektor Wrocławskiego Ogrodu Zoologicznego w latach 1966 - 2006 r.

Grotowski Marek

Wojciech Dzieduszycki

Wojciech Dzieduszycki

N/z Wojciech Dzieduszycki w fotelu w trakcie Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach Zdroju.

Grotowski Marek

Stanisław Sojka

Stanisław Sojka

N/z Stanisław Sojka grający na fortepianie w trakcie koncertu.

Grotowski Marek

Leszek Miller we Wrocławiu

Leszek Miller we Wrocławiu

Wizyta prezesa Rady Ministrów Leszka Millera w siedzibie Sejmiku Województwa Dolnośląskiego

Czułczyński Mariusz

Jan Miodek

Jan Miodek

N/z Profesor Jan Miodek w trakcie spotkania.

Grotowski Marek

Sylwetki pracowników

Sylwetki pracowników

N/z pracownik Mieszko Wiktorowski testuje pralkę PS 663 BIO na stanowisku kontroli.

Gardziejewski Tomasz

Dworzec główny

Dworzec główny

N/z dworzec główny we Wrocławiu i baner związany z Kongresem Eucharystycznym, który się w tym czasie odbywał.

Gardziejewski Tomasz

Jubileusz Opery Wrocławskiej - afisz

Jubileusz Opery Wrocławskiej - afisz

N/z grupa członków orkiestry z jubileuszowym afiszem. Widoczne osoby, to m. in. Anna Gac, Roman Barczyk, Jan Szczerek, Stanisław Grabiec, Stanisław Czermak.

Gardziejewski Tomasz

Lalka

Lalka

  • PL OPiP VII-2-1-1
  • Obiekt
  • XX wiek

    • Część z Muzealia

główka biskwitowa z sygnaturą – 97 142 DEI reszta nieczytelna,
oczy ruchome, usta otwarte z zębami
korpus, ręce i nogi z masy, ręce i nogi łamane
włosy – ciemne długie loki peruka luzem
ubrana w różową jedwabną sukienkę na podszewce z płócienka, do kolan, rozpinaną na plecach z długimi rękawami, odcinaną na biodrach z różowa szarfą, ozdobiona koronką w kolorze kości słoniowej wzdłuż przodu sukienki /pas szer. 6 cm./ i wokół bioder wszyta pod szarfą, batystowa haka z koronkowym wykończeniem, pantalony jw., bawełniane białe pończochy, różowe buciki z jedwabiu zawiązywane przy kostce, kapelusz różowy jedwab na jedwabnej podszewce w kolorze kości słoniowej ze wstążka z różyczkami w kolorze kości słoniowej

Poczekalnia orkiestry

Poczekalnia orkiestry

N/z opera, poczekalnia orkiestry. Siedzą Robert Satanowski, dyrektor Opery Wrocławskiej i Stanisław Banaś. Stoją Stanisław Grabiec i Anna Gac. Z lewej strony widoczny Jerzy Karpowicz.

Gardziejewski Tomasz

Ornat

Ornat

  • PL OPiP VII-3-1-3-1
  • Część

    • Część z Muzealia

Ornat

Ornat

  • PL OPiP VII-3-1-6-1
  • Część

    • Część z Muzealia

Czwarta rocznica Sierpnia '80

Czwarta rocznica Sierpnia '80

Kartka pocztowa z wypisanymi postulatami strajkowymi Stoczni Gdańskiej z sierpnia 1980 r. Na odwrociu Pomnik Poległych Stoczniowców 1970 oraz okolicznościowe napisy i symbole.

Regionalny Komitet Strajkowy NSZZ Solidarność Dolny Śląsk

Edward Dębowski - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Edward Dębowski - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Edwarda Dębowskiego. Urodzony 16 listopada 1922 r. we wsi Osipy Wydziory (woj. Podlaskie) gdzie mieszkał do zakończenia II wojny światowej. W 1948 r. wyjechał do Warszawy gdzie zdał małą maturę i pracował w Centralni Banku Gospodarstwa Spółdzielczego. Następnie przez kilka lat mieszkał i pracował w Wysokiem Mazowieckiem. W 1962 r. zostaje przeniesiony do pracy w Wydziale Finansowym PWRN. Od 1965 pracuje jako dyrektor w Zakładzie Usług Audio-Telewizyjnych. W 1974 r. dostaje nominację na dyrektora administracyjnego Politechniki Białostockiej. W 1980 r. zostaje wybrany prezesem WSS „Społem”, skąd w 1988 r. odchodzi na emeryturę.

Bieciuk Mariusz

Helena Boczek - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Helena Boczek - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Heleny Boczek. Helena Boczek urodziła się 7 sierpnia 1917 r. w Sorbinie, jako jedna z sześciorga dzieci Julii i Franciszka Boczek. Jej dziadek był Powstańcem Styczniowym, brat Szczepan został zamordowany w Katyniu przez NKWD. W 1941 r. wyszła za mąż za Władysława. Wychowała pięć córek, doczekała się 11 wnucząt i 17 prawnucząt. Członkini pierwszego Koła Gospodyń Wiejskich w Sorbinie, które powstało w 1935 r. Pani Helena wraz z kołem gospodyń uczestniczyła w pogrzebie Piłsudskiego w Krakowie. Członkini Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej założonego przez ks. Piechotę z parafii w Odrowążu.

Karbownik Krzysztof

Leon Kaleta - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Leon Kaleta - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Leona Kalety. Leon Kaleta urodził się 1 lutego 1912 roku w Sobowicach, syn rolnika, żołnierz 3. Pułku Piechoty Legionów stacjonującego w okolicach Jarosławia oraz 4. Pułku Piechoty Legionów we wrześniu 1939 roku, nazywany najstarszym kapitanem województwa świętokrzyskiego oraz najstarszym ludowcem, członek Batalionów Chłopskich, organizator Koła Młodzieży „Wici” oraz rolniczej Solidarności w Sobowicach, działacz społeczno-kulturalny. Mieszka w Sobowicach w domu rodzinnym.

Karbownik Krzysztof

Bronisława Suzańska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Bronisława Suzańska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Bronisławy Suzańskiej. Bronisława Suzańska (z domu Sławna) urodziła się 5 lutego 1922 r. w Husiatynie, w polskiej miejscowości, położonej tuż przy granicy z ZSRR. Wychowywana była w duchu patriotycznym, a jej ojciec, Piotr Sławny, był lokalnym społecznikiem, m.in. współtwórcą Kasy Stefczyka w Husiatynie. W latach młodości p. Bronisława udzielała się w kościelnym chórze i należała do harcerstwa. Po zakończeniu wojny, w 1945 roku, przyjechała do Obornik Śląskich i poświęciła się pracy w gospodarstwie i opiece nad dziećmi.

Beniuk Szymon

Zofia Frasuniak - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Zofia Frasuniak - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Zofii Frasuniak. Zofia Frasuniak, urodzona 13.03.1923 roku, w rodzinie chłopskiej, w Woźnikach k/Sieradza. Rodzice, Leonarda i Franciszek Kubiakowie, zmarli, gdy miała 4 lata. Wraz z rodzeństwem (6 sióstr i brat) została wychowana przez najstarszą siostrę. Przed wojną ukończyła szkołę podstawową, kursy krawieckie i przez rok pracowała w szwalni. By uniknąć wysiedlenia, przebywała u znajomych w Łodzi. Po wojnie zajmowała się gospodarstwem i rodziną, przez krótki czas pracowała w gospodzie, a następnie w sklepie wielobranżowym. Wdowa po mężu, Stanisławie Frasuniaku. Pobrali się w 1945, po jego wyjściu z wojska. Mieli razem 3 córki (2 z nich zmarły) i syna. Mieszkali we wsi Stawiszcze, gdzie pani Zofia nadal mieszka z rodziną.

Alwingier Izabella

Aleksandra Wodzyńska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Aleksandra Wodzyńska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Aleksandry Wodzyńskiej. Aleksandra Wodzyńska urodziła się 25 lutego 1916 roku w Radomiu, w wielodzietnej rodzinie. Skończyła szkołę podstawowa, a następnie trzyletnią szkołę handlową. Jeszcze przed wybuchem wojny podjęła pracę intendentki w żłobku przy zakładach przemysłu tytoniowego w Radomiu. Na tym stanowisku pracowała aż do emerytury.
W 1948 roku wzięła ślub. Jej mąż był kierownikiem odlewni. Nie mieli dzieci. Przez niemal całe życie mieszkała w Radomiu, od kilku lat przebywa w Brańszczyku.

Beniuk Szymon

Maria Tarasewicz - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Maria Tarasewicz - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Marii Tarasiewicz. Maria Tarasewicz z d. Prokopowicz urodziła się 03.07.1918 w majątku Leonardowo w Ziemi Wileńskiej, nieopodal miasteczka Miadzioł, na wschód od jeziora Narocz (dzisiejsza Białoruś). Rodzice posiadali 150 hektarów lasu, sad i ziemię orną. Okolica wyznawała swoisty kult Marszałka Piłsudskiego, którego gniazdo rodzinne – Zułowo – znajdowało się nieopodal. Przed wojną Maria skończyła szkołę powszechną. W 1941 w dworku Prokopowiczów stacjonowali sowieccy oficerowie. Po wojnie w Leonardowie władza radziecka zorganizowała szkołę, posterunek milicji i siedzibę gminy. Właściciele okolicznych majątków zginęli, zostali zesłani na wschód lub uciekli do Polski. Maria nie wróciła od razu do kraju. Pracowała w kołchozie. W 1950 wyszła za Klemensa Tarasewicza – Polaka. Wybudowali sobie dom w miejscowości Komaje. Urodziły im się dwie córki. W 1958 roku postanowili przyjechać do Polski, do Łodzi, gdzie mieszkał ojciec Marii i jedna z jej sióstr. W Łodzi Maria zajmowała się chałupnictwem. Pracowała też 18 lat w Zakładach Przemysłu Bawełnianego im. Dzierżyńskiego (Eskimo). W Łodzi urodziło im się trzecie dziecko. Przeszła na emeryturę w 1978 r.

Kasprzyk Damian

Zofia Machoń - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Zofia Machoń - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Zofii Machoń. Zofia Machoń zd. Pawlikowska urodziła się 14 stycznia 1917 r. w Hubie, małej miejscowości w pobliżu Czorsztyna, jako jedna z siedmiorga rodzeństwa. Ukończyła szkołę podstawową. Oboje rodziców przed I wojną światową byli w na emigracji w Ameryce. W wieku 13 lat rozpoczęła pracę na tzw. Służbie, jako pomoc w gospodarstwie. Przed II wojną i wraz z jej początkiem pracowała w Nowym Targu w jednej z żydowskich karczm. W czasie wojny ukrywała się w jednym z gospodarstw w rodzinnej miejscowości Huba. 7 lutego 1945 r. wyszła za mąż za Jana Machonia. Całe życie była gospodynią domową – pracowała kilka lat w Sanatorium Czerwonego Krzyża w Zakopanem – zajmowała się sprzątaniem, wychowała 3 dzieci, obecnie ma 10 wnucząt, 13 prawnucząt, 5 z nich mieszka w Polsce, 5 w Kanadzie i 3 w Stanach Zjednoczonych. Zofia Machoń mieszka w Zakopanem.

Cudzich Ewa

Zaświadczenie o leczeniu

Zaświadczenie o leczeniu

Zaświadczenie o przebytym w dniach 08.06.1984 - 20.06.1984 przez Janusza Laskę leczeniu w Klinice Chorób Wewnętrznych i Zawodowych Akademii Medycznej we Wrocławiu, podpisane przez Jolantę Antonowicz i niezidentyfikowanego dr. med.

Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i i Zawodowych Akademii Medycznej

Postanowienie o tymczasowym aresztowaniu

Postanowienie o tymczasowym aresztowaniu

Postanowienie o tymczasowym aresztowaniu Janusza Laski, podpisał podprokurator Zbigniew Kępa

Prokuratura Rejonowa dla dzielnicy Wrocław-Śródmieście

Movement Order No. 557/46

Movement Order No. 557/46

Przpustka Jerzego Woźniaka na podróż do Rosenheim przez Salzburg i z powrotem

Polish Military Mission By The French Occupation Forces

Pięćdziesiąt groszy

Pięćdziesiąt groszy

Cegiełka opozycyjna stylizowana na emitowany w PRL banknot pięćdziesięciozłotowy

Sto Urbanów

Sto Urbanów

Cegiełka na wsparcie działalności opozycyjnej stylizowana na emitowany w PRL banknot stuzłotowy

Józef Piłsudski

Józef Piłsudski

Cegiełka stylizowana na banknot z wizerunkiem Józefa Piłsudskiego

Agencja Wydawnicza Solidarności Walczącej

Jan Paweł II

Jan Paweł II

Cegiełka na działalność niezależną

Niezależny Bank Polski

Legitymacja Nr 1768-76-32

Legitymacja Nr 1768-76-32

legitymacja poświadczająca odznaczenie Donata Korzeniowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, podpisana przez Przewodniczącego Rady Państwa Henryka Jabłońskiego;

Rada Państwa

Zaświadczenie pracy Nr 14

Zaświadczenie pracy Nr 14

okazicielem zaświadczenia Donat Korzeniowski, zatrudniony na stanowisku referenta biura plantacji Cukrowni Małoszyn w Malczycach; dokument prolongowany dwukrotnie: do 31.12.1946 r. i do 31.12.1947 r.;

Urząd Zatrudnienia we Wrocławiu Instytucja Zastępcza w Środzie

Zaświadczenie meldunkowe

Zaświadczenie meldunkowe

okazicielem zaświadczenia Donat Korzeniowski, ur. w m. Pikowce, właśc. Pikowiec; dziś: Pykowec', Ukraina, pow. Koziatyn, zamieszkały w m. Małoszyn tymczasowa powojennanazwa Malczyc, pracownik tamtejszej cukrowni;

Zarząd Gminny w Małoszynie

War Department Railway Warrant

War Department Railway Warrant

Nakaz przejazdu koleją z Hartford do Edynburga (przez Londyn); okaziciel: Jerzy Woźniak

Camp Comdt. Pettypool Camp.

Ausweis Legitymacja Nr. 9.Bł.

Ausweis Legitymacja Nr. 9.Bł.

Legitymacja Publicznej Obwodowej Szkoły zawodowej dla młodzieży rolniczej w Błażowej; usunięte zdjęcie legitymacyjne; okaziciel: Jerzy Woźniak

Oeffentliche landw. Varbandsberufsschule

Świadectwo zwolnienia

Świadectwo zwolnienia

Świadectwo zwolnienia z więzienia we Wronkach; na odwrociu informacja o zgłoszeniu się na posterunek MO w Błażowej; okaziciel: Jerzy Woźniak

Centralne Więzienie we Wronkach

Władysława Śniatyńska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Władysława Śniatyńska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Władysławy Śniatyńskiej. Władysława Śniatyńska urodziła się w 1922 roku w Pichnicach i tam też się wychowywała i uczęszczała do szkoły podstawowej. Siódmą klasę jednakże kończyła w Lasowicach. Rodzice prowadzili gospodarstwo, ojciec natomiast pełnił funkcję radnego, a w 1942 roku zmarł z uwagi na postępującą chorobę żołądka. Podczas II wojny światowej pani Władysława trafiła do obozu przejściowego w Oldenburgu, następnie pracowała na kolei, a 16 czerwca 1945 zawarła związek małżeński z Alojzym Śniatyńskim. Realizując własne ambicje podjęła się kontynuowania ścieżki edukacyjnej i ukończyła szkołę wieczorową. Następnie w dobie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Władysława Śniatyńska pełniła m.in. funkcję członka Zarządu Miejskiego w Legnicy, przewodniczącej w Kole Gospodyń Wiejskich. Wiązało się to z podróżami do Gdańska, Gdyni, Sopotu. Ponadto pani Władysława podejmowała się różnorodnych prac. Była doskonałą krawcową, tłumaczką, doskonale gotowała (na weselach, różnorakich przyjęciach). W późniejszym czasie pracowała jako pomoc domowa w Lasowicach.

Sowińska Ewa

Kartka świąteczna

Kartka świąteczna

  • PL OPiP IX-1-1-176-1
  • Część
  • 26.03.194917.04.1949

    • Część z Zasoby Cyfrowe

na odwrociu kartki życzenia z okazji Świąt Wielkanocnych 1949 r. (przypadająjących na 17-18 kwietnia) napisane odręcznie przez Wandę Kiałkę (wówczas Ciejko) 26 marca

N.N.

Wanda Kiałka

Wanda Kiałka

adresatem korespondencji rodzina Wandy Kiałki w Polsce

Kiałka Wanda

Czesław Brokos - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Czesław Brokos - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Czesława Brokosa. Czesław Brokos – pracownik działających w latach 80. zakładów „INSTAL” we wrocławskich Swojczycach. Zajmował się produkcją sieci ciepłowniczych w całym regionie dolnośląskim. Uczestnik wydarzeń strajkowych w sierpniu 1980 roku oraz Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność”. Organizator podziemnego druku we Wrocławiu. Członek Regionalnego Komitetu Strajkowego i przewodniczący Tymczasowej Komisji Zakładowej. Jego działalność opozycyjna koncentrowała się na organizowaniu związku zawodowego w zakładzie pracy oraz na wyzwaniach drukarza podziemnego.

Borecki Kamil

Julian Golak - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Julian Golak - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Juliana Golaka. Julian Golak – ur. 14 maja 1957 r. w Nowej Rudzie (woj. dolnośląskie, pow. kłodzki) absolwent Szkoły Poligraficznej. W 1975 r. rozpoczął pracę w Zakładach Graficznych Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu. Pracował jako maszynista typograficzny. W sierpniu 1980 roku jako 23-latek reprezentował swoje miejsce pracy i zawód w wydarzeniach strajkowych w zajezdni autobusowej nr VII. W czasie stanu wojennego doświadczył wykluczenia ze swojego środowiska zawodowego. Samorządowiec, działacz lokalny i społeczny.

Borecki Kamil

Piotr Rakowski - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Piotr Rakowski - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Piotra Rakowskiego. Piotr Rakowski urodził się 10.01.1942 roku we wsi Żołobko koło Krzemieńca na Wołyniu. W 1945 roku wraz z całą rodziną transportem dotarł do Gorzowa Wielkopolskiego. Jego ojciec, oficer Wojska Polskiego, dostał później przydział do Bogatyni oraz Lubania Śląskiego. W 1968 roku Pan Rakowski mieszkał już w Legnicy, gdzie poślubił swoją żonę. Do Wrocławia państwo Rakowscy przeprowadzili się w 1975. Kupili gospodarstwo rolne na Kowalach. Mają dwoje dzieci. Piotr Rakowski jest aktywnym członkiem Rady Osiedla Kowale. Pracował w zakładach Polaru, gdzie w sierpniu 1980 roku przyłączył się do strajku, przewodnicząc wydziałowi PB-10. Zajmował się m.in. kolportażem materiałów Solidarności, np. znaczków. W stanie wojennym był internowany. Do dziś udziela się w życiu społeczności lokalnej.

Borecki Kamil

Antoni Lech - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Antoni Lech - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesnt Antoniego Lecha. Antoni Lech urodził się na Kresach Wschodnich, gdzie był świadkiem rzezi wołyńskiej. W 1944 roku jako jeden z przesiedleńców trafił na Ziemie Zachodnie. Ukończył Szkołę Agrotechniczną, następnie szkołę podoficerską. Do Wrocławia przeniósł się w latach 50 XX wieku. Pracował początkowo w wodomierzach; następnie jako kierowca w kolejno: Politechnice Wrocławskiej, Wojewódzkiej Radzie i Mostostalu. Następnie rozpoczął pracę jako kierowca autobusu w Zajezdni nr VII na Grabiszyńskiej, gdzie pracował już do emerytury. W czasie strajku, który rozpoczął się sierpniu w 1980 roku, Antoni Lech rozprowadzał ulotki. Był członkiem NSZZ Solidarność. W czasie stanu wojennego płacił składki pieniężne, które służyły jako zapomoga finansowa dla Czesława Stawickiego. W grudniu 1983 roku został aresztowany i przesłuchany.

Szajda Marek

Wyniki 1901 do 2000 z 60808