Relacja Piotra Mankiewicza, twórcy Muzeum Chleba, Szkoły i Ciekawostek w Radzionkowie, dotyczy zainicjowania powstania muzeum, a takze dalszego rozwoju instytucji.   Zakres chronologiczny: 1941-2019   Miejsca wydarzeń: Berlin (Niemcy), Bytom (woj. śląskie), Chorzów (woj. śląskie), Grudziądz (woj. kujawsko-pomorskie), Istebna (pow. cieszyński, woj. śląskie), Kraków (woj. małopolskie), Ligota (pow. bielski, woj. śląskie), Lubliniec (woj. śląskie), Lwów (Ukraina), Monachium (Niemcy), Warszawa (woj. mazowieckie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Zakopane (pow. tatrzański, woj. małopolskie), Radzionków (pow. tarnogórski, woj. śląskie)

Gmach Muzeum Etnograficznego przy placu Zgody we Wrocławiu wybudowany został w latach 1732-1737 na podstawie projektu Christophera Hacknera. Budynek ten pełnił wówczas funkcję letniego pałacu biskupów i nosił takową nazwę. Po zakończeniu wojny siedmioletniej pałac ten przeszedł na własność państwa, ale powrócił na łono własności kościelnej w 1795 roku. Następnie pałac kilkukrotnie zmieniał właścicieli, aż do momentu kiedy to nabyty został przez Egmonta Websky'ego [na początku lat 80' XIX stulecia], kiedy to został przez niego przebudowany w stylu neobarokowym. Na początku XX wieku gmach ten mieścił siedzibę Muzeum Sztuki, później Urząd Stanu Cywilnego. Zniszczony podczas II wojny światowej, odbudowany został w latach 1962-1965 pod pieczą Jana Grudzińskiego. Znajdował się tam wówczas Dom Aktora, a od 2004 roku jest siedzibą Wrocławskiego Muzeum Etnograficznego.