dawne Więzienie Miejskie przy ul. Więziennej 9 po remoncie przeprowadzonym na przełomie lat 60. i 70. XX w.; w budynku mieścił się wówczas Zakład Archeologii Nadodrza Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk (od 1992 r. - Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk Oddział we Wrocławiu)

dawne Więzienie Miejskie przy ul. Więziennej 9 po remoncie przeprowadzonym na przełomie lat 60. i 70. XX w.; w budynku mieścił się wówczas Zakład Archeologii Nadodrza Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk (od 1992 r. - Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk Oddział we Wrocławiu)

dawne Więzienie Miejskie przy ul. Więziennej 9 po remoncie przeprowadzonym na przełomie lat 60. i 70. XX w.; w budynku mieścił się wówczas Zakład Archeologii Nadodrza Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk (od 1992 r. - Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk Oddział we Wrocławiu)

dawne Więzienie Miejskie przy ul. Więziennej 9 po remoncie przeprowadzonym na przełomie lat 60. i 70. XX w.; w budynku mieścił się wówczas Zakład Archeologii Nadodrza Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk (od 1992 r. - Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk Oddział we Wrocławiu)

dawne Więzienie Miejskie przy ul. Więziennej 9 po remoncie przeprowadzonym na przełomie lat 60. i 70. XX w.; w budynku mieścił się wówczas Zakład Archeologii Nadodrza Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk (od 1992 r. - Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk Oddział we Wrocławiu)

dawne Więzienie Miejskie przy ul. Więziennej 9 po remoncie przeprowadzonym na przełomie lat 60. i 70. XX w.; w budynku mieścił się wówczas Zakład Archeologii Nadodrza Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk (od 1992 r. - Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk Oddział we Wrocławiu)

Halina Duczmal-Pacowska opisuje atmosferę, jaka panowała w społeczeństwie tuż przed wybuchem II wojny światowej, wysiedlonie i przeniesienie w pierwszym transporcie w okolice Garwolina, naukę w tajnych kompletach, wycofywanie wojsk niemieckich i wkroczenie wojsk rosyjskich w kontekście pracy świadka w szpitalu polskim w Garwolinie, prześladowania po wojnie za harcerstwo, Szare Szeregi, katolicyzm. Wspomina trudności jakie napotykała w życiu zawodowym, od pierwszej pracy jako nauczycielka w gimnazjum, po obronę doktoratu jako pracownik Polskiej Akademii Nauk. W dalszej części wspomina Kongres Historii Nauki w Moskwie. Opowiada o roli malarstwa w jej życiu i o swojej 25-letnie pracy jako wykładowcy prowadzącego pracownie plastyczną na Uniwersytecie III Wieku. Dalej nakreśla historię swojego krótkiego wyjazdu do Szwecji. Prezentuje losy rodziny po wojnie, opowiada o obchodach świąt państwowych przed jej wybuchem.   Zakres chronologiczny: 1923-2018   Miejsca wydarzeń: Krotoszyn (woj. wielkopolskie), Łaskarzew (pow. garwoliński, woj. mazowieckie), Oświęcim (woj. małopolskie), Ruda Talubska (pow. garwoliński, woj. mazowieckie), Taluba (pow. garwoliński, woj. mazowieckie), Kuklówka Radziejowicka (pow. żyrardowski, woj. mazowieckie), Garwolin (woj. mazowieckie), Warszawa (woj. mazowieckie), Lipsk (Niemcy)