Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (od 24.05 do 31.05.1989). Strajkujących studentów odwiedzili członkowie Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”.N/z Rafał Dutkiewicz, sekretarz KO„S”. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (od 24.05 do 31.05.1989). Strajkujących studentów odwiedzili członkowie Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”.N/z Rafał Dutkiewicz, sekretarz KO„S”. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi

Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (od 24.05 do 31.05.1989). Strajkujących studentów odwiedzili członkowie Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”.N/z Wiesław Mielcarski. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi

Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi

Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi

Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi

Pierwsza wizyta Tadeusza Mazowieckiego jako premiera we Wrocławiu w ramach kampanii wyborczej przed wyborami samorządowymi 27 maja 1990 r. N/z: Tadeusz Mazowiecki i kard. Henryk Gulbinowicz

Mycie wrocławskiego Szermierza przez studentów ze Studenckiej Spółdzielni Pracy "Robot"

Wystawa prac, najprawdopodobniej studentów Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Strajkujący studenci na pl. Uniwersyteckim we Wrocławiu

Krzysztof Kawalec (student historii na Uniwersytecie Wrocławskim) podczas V Pieszej Pielgrzymki Wrocławskiej na Jasną Górę

Otrzęsiny studentów I roku na Uniwersytecie Wrocławskim

Otrzęsiny studentów I roku na Uniwersytecie Wrocławskim

Otrzęsiny studentów I roku na Uniwersytecie Wrocławskim

Otrzęsiny studentów I roku na Uniwersytecie Wrocławskim

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku, pierwszy z prawej Janusz Laska

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Zespół muzyczny MOST podczas koncertu w kościele pw. Najświętszego Serca Jezusowego we Wrocławiu (?)

Spotkanie z Lechem Wałąsą na Uniwersytecie Wrocławskim, przemawia Ludwik Turko, po jego prawej stronie Lech Wałęsa.

Spotkanie z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim. Od lewej stoją: NN, Grzegorz Schetyna, Ludwik Turko, Lech Wałęsa, NN.

Lech Wałęsa podczas spotkania na Uniwersytecie Wrocławskim

Lech Wałęsa podczas spotkania na Uniwersytecie Wrocławskim

Spotkanie z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim, stoją od lewej: Jarosław Obremski, Małgorzata Zaborowicz, Krzysztof Jakubczak.

Uczestnicy spotkania z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim

Spotkanie z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim, stoją od lewej: Bogdan Zdrojewski, Krzysztof Jakubczak, NN, NN, Stanisław Jabłoński, NN.

Lech Wałęsa przemawia podczas spotkania na Uniwersytecie Wrocławskim.

N/z studentki AWF w trakcie przerwy na praktykach robotniczych.

N/z studentki AWF w trakcie przerwy na praktykach robotniczych.

N/z studentki AWF w trakcie przerwy na praktykach robotniczych.

N/z studentki AWF w trakcie prac.

N/z studentki AWF w trakcie prac.

Wrocław, 01-04-1987. Happening studentów NZS UWr. Przejęcie władzy na Uniwersytecie Wrocławskim przez tzw. Rewolucyjną Radę Regentów, pod hasłami: „Spontaniczny czyn dla dobra nauki polskiej” i „Student potrafi”. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 01-04-1987. Happening studentów NZS UWr. Przejęcie władzy na Uniwersytecie Wrocławskim przez tzw. Rewolucyjną Radę Regentów, pod hasłami: „Spontaniczny czyn dla dobra nauki polskiej” i „Student potrafi”. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 01-04-1987. Happening studentów NZS UWr. Przejęcie władzy na Uniwersytecie Wrocławskim przez tzw. Rewolucyjną Radę Regentów, pod hasłami: „Spontaniczny czyn dla dobra nauki polskiej” i „Student potrafi”. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 01-04-1987. Happening studentów NZS UWr. Przejęcie władzy na Uniwersytecie Wrocławskim przez tzw. Rewolucyjną Radę Regentów, pod hasłami: „Spontaniczny czyn dla dobra nauki polskiej” i „Student potrafi”. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 01-04-1987. Happening studentów NZS UWr. Przejęcie władzy na Uniwersytecie Wrocławskim przez tzw. Rewolucyjną Radę Regentów, pod hasłami: „Spontaniczny czyn dla dobra nauki polskiej” i „Student potrafi”. N/z interweniująca milicja na pl. Uniwersyteckim, zdjęcie z przejścia dla pieszych Bramy Cesarskiej od strony ul. Grodzkiej. Fot. NAF Dementi

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: strajkujący studenci w oknie budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: widok na Halę Targową i pl. Nankiera z okratowanego okna budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: plakaty na elewacji Hali Targowej podczas trwania strajku.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: spotkanie strajkujących studentów z Karolem Modzelewskim w budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego; od prawej - Karol Modzelewski, Paweł Skrzywanek, Krzysztof Popiński, Sławomir Sobieszek.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: Tomasz Luśnia na tle jednego z plakatów.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. N/z: plakaty malowane podczas strajku.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: zapasy żywnościowe strajkujących studentów.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. N/z: malowanie plakatów.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. N/z: studenci z transparentem NZS-u Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. N/z: sprzedaż wydawnictw niezależnych podczas strajku przed budynkiem Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. N/z: zestaw plakatów namalowanych podczas strajku.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. N/z: biwakujący uczestnicy strajku na trawniku przed budynkiem Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. N/z: studenci w jednej z sal budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła i flagi na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. Strajkujących studentów wspierała kadra naukowa uczelni oraz przedstawiciele opozycji politycznej.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. N/z widoczni m.in.: Aleksander Srebrakowski (2. od lewej), Krzysztof Ruchniewicz (5. od lewej).

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. N/z: jeden z plakatów namalowanych przez studentów w budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Portret Współczesny Świadka Historii

Sobotka – Góra Ślęża, 08-03-1988. I Studencki Rajd Marcowy w rocznice wydarzeń marcowych 1968, zorganizowany przez Klub Niezrzeszonych Studentów „Wagant”. Fot. NAF Dementi

Sobotka – Góra Ślęża, 08-03-1988. I Studencki Rajd Marcowy w rocznice wydarzeń marcowych 1968, zorganizowany przez Klub Niezrzeszonych Studentów „Wagant”. Fot. NAF Dementi

Sobotka – Góra Ślęża, 08-03-1988. I Studencki Rajd Marcowy w rocznice wydarzeń marcowych 1968, zorganizowany przez Klub Niezrzeszonych Studentów „Wagant”. Fot. NAF Dementi

Sobotka – Góra Ślęża, 08-03-1988. I Studencki Rajd Marcowy w rocznice wydarzeń marcowych 1968, zorganizowany przez Klub Niezrzeszonych Studentów „Wagant”. Fot. NAF Dementi

Sobotka – Góra Ślęża, 08-03-1988. I Studencki Rajd Marcowy w rocznice wydarzeń marcowych 1968, zorganizowany przez Klub Niezrzeszonych Studentów „Wagant”. Fot. NAF Dementi

Sobotka – Góra Ślęża, 08-03-1988. I Studencki Rajd Marcowy w rocznice wydarzeń marcowych 1968, zorganizowany przez Klub Niezrzeszonych Studentów „Wagant”. Fot. NAF Dementi

Sobotka – Góra Ślęża, 08-03-1988. I Studencki Rajd Marcowy w rocznice wydarzeń marcowych 1968, zorganizowany przez Klub Niezrzeszonych Studentów „Wagant”. Fot. NAF Dementi

Sobotka – Góra Ślęża, 08-03-1988. I Studencki Rajd Marcowy w rocznice wydarzeń marcowych 1968, zorganizowany przez Klub Niezrzeszonych Studentów „Wagant”. Fot. NAF Dementi

Sobotka – Góra Ślęża, 08-03-1988. I Studencki Rajd Marcowy w rocznice wydarzeń marcowych 1968, zorganizowany przez Klub Niezrzeszonych Studentów „Wagant”. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 05-05-1988, pl. Uniwersytecki, wiec zorganizowany przez Niezależne Zrzeszenie Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego, podczas którego ogłoszono okupacyjny strajk solidarnościowy ze strajkującymi robotnikami min. w Stoczni Gdańskiej i w Nowej Hucie. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 05-05-1988, pl. Uniwersytecki, wiec zorganizowany przez Niezależne Zrzeszenie Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego, podczas którego ogłoszono okupacyjny strajk solidarnościowy ze strajkującymi robotnikami min. w Stoczni Gdańskiej i w Nowej Hucie. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 05-05-1988, pl. Uniwersytecki, wiec zorganizowany przez Niezależne Zrzeszenie Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego, podczas którego ogłoszono okupacyjny strajk solidarnościowy ze strajkującymi robotnikami min. w Stoczni Gdańskiej i w Nowej Hucie. N/z w oknie prof. Mieczysław Klimowicz, rektor UWr. Fot. NAF Dementi