Wspomnienia Janiny Król z okresu drugiej wojny światowej, w których opowiada o przeżyciach swoich wraz z bliskimi. Opisuje okupacje radziecką i niemiecką, wywózkę na tereny dzisiejszej Polski, pracę przymusową dla Niemców oraz niebezpieczeństwa związane z agresją Ukraińców na ludnośc polskiego pochodzenia.]
Wspomnienia Wandy Nowakowskiej z okresu wywózki do ZSRR. Autorka wspomnień została wywieziona 13 kwietnia 1940 roku ze Lwowa najpierw do Kirgistanu, nastepnie do Kazachstanu skąd powróciła do kraju w 1946 roku. Jej obszerna relacja dotyczy w całości pobytu na zesłaniu. Szczegółowy opis podzielony jest chronologicznie i datowany pod koniec każdego z rozdziałów. We wspomnieniach opowiada o warunkach podróży, przyjeździe na miejsce i ulokowaniu ich w kirgiskiej wiosce gdzie przez długi okres miała okazję poznac miejscowe wierzenia i zwyczaje. Następnie przeniesiono ją wraz z bratankiem do osiedla na terenie Kazachstanu gdzie miała spędzić następne 5 lat. Pani Wanda szczegółowo opisuje pomoc w postaci paczek, które otrzymywali z kraju i zazdrość Rosjanek ogladających wydobywane skarby. Opisuje wzruszającą historię pieska, którego udało jej sie na miejscu udomowić, który był jej pocieszeniem w trudnych momentach. Nastepnie opowiada dramatyczny okres uwięzienia w rosyjskim obozie za odmowę przyjęcia paszportu ZSRR. Dzięki Pani Wandzie dowiadujemy się jak wyglądało życie w rosyjskim wiezieniu podczas II wojny światowej. Po odbyciu dwuletniej kary powraca do wioski, w której została aresztowana. Wykończona długą karą dochodzi do siebie i wraz z resztą towarzyszy niedoli czeka na pozwolenie powrotu do kraju. Na samym końcu szczegółowo opisuje podróż powrotną do kraju i nastroje wśród towarzyszy podróży.]
Zakres chronologiczny: 1940-1946
Miejsca wydarzeń: Львів (dawna nazwa form. Królewskie Stołeczne Miasto Lwów, teraz Lviv, Ukraina), Kirgistan, Kazachstan, Ко́тлас (Kotłas, Rosja), Свердловская область (Obwód Swirdłowski, Rosja).
Wspomnienia Elżbiety Seminowicz - nauczycielki pochodzącej ze wschodnich rubieży II Rzeczpospolitej (z okolic Lwowa), w których opisuje ona swoje dzieje od wybuchu II wojny światowej, poprzez przymusową wywózkę wgłąb ZSRR aż do momentu powrotu do powojennej Polski. Bardzo szczegółowo opowiada o samym momencie kiedy to zostali aresztowani i zmuszeni do wyjazdu, o zachowaniu funkcjonariuszy NKWD w stosunku do niej i siostry. Następnie przybliża nam w jaki sposób stłoczeni w bydlęcych wagonach podążali w kierunku Syberii. Dalsza część wspomnień zawiera informacje na temat zakwaterowania na miejscu, warunków życiowych, wyżywienia i pracy, do której byli zmuszani aby przeżyć. Podróż powrotną opisuje pobieżnie, ale na koniec relacji dodaje osobiste przemyślenia i losy swoje, oraz swojej rodziny w okresie powojennym.]Zakres chronologiczny: 1939-1970
Miejsca wydarzeń: Львів (Lwiw, Ukraina, dawna nazwa form. Królewskie Stołeczne Miasto Lwów), Kirgistan, ZSRR, Poznań (woj. Wielkopolskie)
Wspomnienia Urszuli Piskunowicz, w których krótko, ale zwięźle opowiada historię swojego życia. Skupia się na okresie spędzonym na Syberii, pokrótce opowiada o niedolach życia na zesłaniu. Opowieść kończy opisem powrotu do Polski i osiedleniem się w Dusznikach.
Relacja Marii Sobieckiej, w której opowiada historię swojego życia podczas II wojny światowej. Opisuje moment zsyłki, warunki podczas podróży, jak musieli sobie radzić po przybyciu na miejsce. Szczegółowo opisuje brak pożywienia, problemy w jego zdobyciu, choroby i chłód, nękające rodzinę pani Marii. Opowieść kończy się opisem powrotu do kraju, odnalezieniem ojca i osiedleniem się w Kątach Wrocławskich.
Zakres chronologiczny: 1940-1950
Miejsca wydarzeń: Раде́хів (Radziechów - Ukraina), Чортків (Czortków - Ukraina), Павлодар (Pawłodar - Rosja), Kraków, Kąty Wrocławskie.
Trzy wersje wspomnień spisanych przez Stanisława Stadnika, w których pokrótce opisuje swoje losy podczas zesłania do Kazachstanu. Opowiada o podróży, chorobach i ciężkiej pracy, którą musiała wykonywac jego 11-osobowa rodzina aby przeżyć w niegościnnym kraju. Do ojczyzny nie powrócili w komplecie, zmarła jego babcia i malutka siostra.
Wspomnienia Cecylii Różalskiej, w których opisuje losy swoje i swojej rodziny podczas zsyłki na Syberię. Opisuje w nich szczegółowo w jaki sposób zostali wygonieni z rodziną z domu, jak wyglądała podróż. Opowiada o ciężkiej pracy na miejscu, o osobistych tragediach związanych ze śmiercią najbliższych członków rodziny.
Zakres chronologiczny: 1940-1946
Miejsca wydarzeń: Wojnica(gmina Kisielin, powiat Horochów, woj. wołyńskie), Astrachań (Rosja), Алматы (Ałma Ata, Kazachstan).
Wspomnienia Zbigniewa Rzyskiego, w których opowiada o życiu swojej rodziny w II RP. Następnie wspomina moment wybuchu wojny, chwile kiedy zostali zesłani na Syberię. Opisuje podróż, przyjazd na miejsce, warunki pracy i życia. Opowiada między innymi o tym jak z bratem wypasał owce i jak razem polowali na susły.
Wspomnienia Heleny Rokickiej, w których opowiada ona o losach swojej rodziny podczas II wojny światowej. W tekście zaznacza represje NKWD, które dotknęły jej ojca, a ona sama z matką i rodzeństwem została zesłana do Kazachstanu. Następnie opowiada o pobycie na miejscu i próbie dostania się do formującej się Armii Andersa. Wspomnienia kończy opis powrotu do kraju oraz lista osób wysiedlonych ze Śniatynia.
Zakres chronologiczny: 1940-1946
Miejsca wydarzeń: Снятин (Śniatyń, Ukraina), Okolice Semipałatyńska (Семей, Kazachstan), Тараз (do 1995 roku Dżambuł, Kazachstan)
Wspomnienia "Sybiraka Antka" Antoniego Sergieja z okresu dzieciństwa, kiedy to wraz z rodziną został zesłany na Syberię. Opisuje represje NKWD, jakimi została dotknięta jego rodzina. Opowiada o podróży do Kraju Krasnojarskiego, o pracy na miejscu i warunkach jakie zastali wraz z rodziną. Opisuje wszechobecny głód, choroby i nędzę nękające współwięźniów. Opowieść kończy relacją z powrotu do kraju i życia po wojnie w odbudowywanym kraju.
Zakres chronologiczny: 1930-2000
Miejsca wydarzeń: Минусинск (Minusińsk, miasto w azjatyckiej części Rosji), Abakan (Rosja).
Wspomnienia Edwarda Kruka z okresu zsyłki do ZSRR, a nastepnie po amnestii z podróży do Kazachstanu. W swoich wspomnieniach autor skupia się na opisie podróży, warunków w jakich Polacy byli transportowani wgłąb Rosji sowieckiej. Opisuje nieludzkie warunki zakwaterowania na miejscu, pracy, którą zesłańcy mieli wykonywac na miejscu w zamian za śmiesznie małe racje żywieniowe. Opisuje także moment powrotu do kraju i ponowne zjednoczenie rodziny z ojcem.
Zakres chronologiczny: 1940-1946
Miejsca wydarzeń: Luboml (obecnie Ukraina), Арха́нгельск (Archangielsk, Rosja), Ust'-Pinega (Rosja), Kazachstan.
Wspomnienia katorgi Juliana Małeckiego odtworzone przez jego przyjaciela Stanisława Starowicza. Opowieśc zaczyna się od wspomnień jego najwcześniejszej młodości, nauki, utraty rodziców i następnie udziału w obronie Lwowa jako jednego z Orląt. W dalszej części relacji opowiada o udziale w wojnie polsko-bolszewickiej i o życiu i pracy w II RP. Następnie wspomina wybuch wojny, moment w którym wraz z rodziną zostają wysiedleni wgłąb ZSRR. Kolejno opisuje warunki pracy, mieszkaniowe i żywieniowe jakie zgotowało im NKWD. Opowiada w jaki sposób interweniował u ambasady polskiej w Moskwie w sprawie okrutnych warunków życiowych Polaków po amnestii. W ten sposób został mężem zaufania i organizował dostawy żywności, środków medycznych i pierwszej potrzeby dla rodaków na zesłaniu. Następnie jego historia zatoczyła koło i znów stał sie obiektem represji NKWD. Został wielokrotnie aresztowany i pobity, odmawiano mu wydania dokumentów niezbędnych do powrotu do kraju. Do kraju wrócił w 1956 roku jako wrak człowieka, zmarł zapomniany i nigdy nikt nie odpłacił mu za jego cierpienia.
Zakres chronologiczny: 1915-1956
Miejsca wydarzeń: Lwów, Chodorów (Ходорів, Ukraina), Irkuck (Иркутск, Rosja), Bodajbo (Rosja), Moskwa (Rosja).
Krótki życiorys zatytułowany: "Wspomnienia z Syberii Wandy Marut z d. Sokołowskiej". Spisany przez Leokadię Małaszewską. Opisuje pokrótce historię zesłania jej rodziny.
Wspomnienia Jana Owsianego z okresu zesłania na Syberię. Skupia się przede wszystkim na relacjach z rodziną, opowieśc trwa aż do momentu rozłąki z matką, z którą już nigdy nie dane mu było sie spotkać.
Wspomnienia Leokadii Małaszewskiej z okresu II wojny światowej. Autorka skupia sie w nich na tułaczce rodziny związanej z represjami, których doświadczyła jej rodzina. Opisuje szczegółowo wyjazd, do którego zostali zmuszeni, warunki zycia, pracę, do wykonywania której zostali zmuszeni.
Wspomnienia Barbary Ciesielskiej z okresu II wojny światowej. Opisuje losy swoje i swojej rodziny podczas zesłania przez NKWD wgłąb ZSRR. Opowiada o podróży, warunkach zakwaterowania, wyżywieniu i pracy, którą musieli wykonywać na miejscu, by przeżyć. Opowiada losy swojego rodzeństwa zmuszonego do walki na froncie, oraz rozstania się z ojcem i odnalezienia go po wojnie. Relacja kończy się opisem powrotu brata z zesłania w 1958 roku.
Wspomnienia Heleny Adamczyk z okresy zsyłki na Syberię podczas II wojny światowej. Opowiada w nich o całym okresie spędzonym poza Polską, najpierw w ZSRR, a następnie w Kazachstanie. Relacja kończy się na poworcie do ojczyzny i zamieszkaniu w Kudowie Zdrój.
Zakres chronologiczny: 1939-1946
Miejsca wydarzeń: Kotłas (Rosja), Ałmaty (Ałma-Ata, Kazachstan)
Wspomnienia Kazimierza Krzywińskiego z okresu II wojny światowej. W swoich wspomnieniach opisuje on początek wojny, agresję ludności ukraińskiej na Polaków. Następnie opisuje wywózkę wgłąb ZSRR, warunki podróży. Opisuje warunki życia na miejscu, w jaki sposób zdobywano pożywienie, jak wyglądała praca i warunki mieszkalne. Następnie opisuje powrót do kraju.]
Zakres chronologiczny: 1939 - 1946Miejsca wydarzeń: Уфа (Ufa, Rosja), Красноярск (Krasnojarsk, Rosja), Минусинск (Minusińsk, Rosja), Abakan (Rosja), Poznań, Wrocław
Relacja Tadeusza Kulika, w której opowiada swoje przeżycia wojenne. Od dzieciństwa, aż po moment wywózki na Syberię, nastepnie po amnestii wraz z rodziną udaje się do Kazachstanu. Do kraju powrócił w 1946 roku.]
Wspomnienia Władysławy Pawłowskiej, w których kolejno opowiada o momencie aresztowania, zesłaniu najpierw do Kazachstanu, a później na Ukrainę, następnie opisuje powrót do kraju i swoje życie, aż do emerytury.
Skupia się głównie na opisie niedoli, ogólnie opisuje podróż wagonem bydlęcym, za to szczegółowo opowiada o warunkach panujących na miejscu. Z relacji dokładnie dowiadujemy się jak ciężko musiała pracować by otrzymać strawę, jak trudne były warunki mieszkaniowe. Opowiada o praktycznym braku możliwości zachowania higieny (brak wody do umycia się) co sprzyjało rozprzestrzenianiu sie chorób. Po wyjeździe na Ukrainę powodziło im sie lepiej, jednak wszelkie objawy Polskości nadal były tępione. Na koniec opowiada o powrocie do kraju, swoich studiach, pracy i podróży do Ameryki.
Zakres chronologiczny: 1940-1981Miejsca wydarzeń: Kazachstan, Ukraina, Wrocław
Wspomnienia Pani Zofii Pęcherek z okresu zesłania do Kazachstanu. Autorka została skazana na 5 lat zesłania, we wspomnieniach opisuje farsę związaną z procesem, dalsze losy - czyli utratę prawa do opieki nad dziećmi i apelację. Pokrótce opisuje niedolę, którą cierpiała na miejscu, perypetie związane z próbą uzyskania zgody na powrót do kraju.
Zakres chronologiczny: 1946-1957
Miejsca wydarzeń: Харків (Charków - Ukraina), Петропавл (Pietropawłowsk - Kazachstan).
