Anna Urbańczyk rozpoczyna swoją relację od swojego dzieciństwa, szkoły – początek lat 50. XX w. Pojawia się wątek porzucenia nauki i podjęcia opieki nad synem najstarszej, wycieczki z harcerstwa oraz uczestnictwo w Związku Młodzieży Wiejskiej. Po ukończeniu szkoły średniej Anna Urbańczyk zamieszkała z mężem we wsi Kończyce Małe. Świadek relacjonuje proces robienia zakupów w Czechach (m.in. zakup artykułów dla dzieci) (lata 70. XX w.), zakup komputera za dolary pozyskane w górach (początek lat 80. XX w.). Długą część wywiadu zajmuje opis rodzinnych wakacji w Grecji w 1988 r. i realiów tamtych czasów (sprzedaż towarów w Grecji). Świadek wspomina kartki reglamentacyjne oraz zakupy na książeczki „G” (lat 80. XX w.). Pojawia się wątek „szkubaczek” – darcie pierza (lata 50. XX w.) oraz żniwa na Śląsku Cieszyńskim. Relacja świadka kończy się na roku 1989.

Świadek historii zwięźle omawia swoją historię życia, skąd pochodzi, wspomina rozpoczęcie nauki w Liceum Medycznym w Lubinie, Pochody pierwszomajowe, ślub w 1981 roku. Przedstawia realia życia w czasie Stanu wojennego. Rozmówczyni wspomina kilka dat i wydarzeń, które w szczególny sposób zapamiętała, jak np. rozruchy w Lubinie w 1982 roku, wycofanie wojsk rosyjskich z Polski w 1993 roku, wstąpienie do Unii w 2004 roku, Powódź w 1997 roku. Następnie w krótki sposób opowiada o swoich rodzicach oraz wyborze szkoły średniej.
Ważnymi częściami wywiadu są aspekty społeczno-gospodarcze związane z Transformacją ustrojową w 1989 roku, tj. Świadek historii dokonuje niejako porównania czasu sprzed i po dokonanych zmianach. Kolejnym ważnym wątkiem jest temat Powodzi z 1997 roku. W tym przypadku rozmówczyni omawia m.in. jak wyglądała pomoc ofiarom Powodzi.
Wywiad zakończony jest podsumowaniem życia przez Świadka.