Relacja Joanny Rokickiej, nauczycielki, dotyczy dzieciństwa, edukacji w gimnazjum urszulanek w Kołomyi, studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, doświadczeń związanych z pracą nauczycielki w Białej Prudnickiej na Śląsku oraz w Gdańsku w Technikum Budowy Okrętów Conradinum, opieki nad zagranicznymi studentami, działaności w Towarzystwie Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich. Pod koniec nagrania zadano pytania z kwestionariusza projektu "100 100-latków na 100-lecie".

Relacja Petro Danyło dotyczy życia codziennego w Dźwinaczu, zabaw dzieci bojkowskich i żydowskich, czasów II wojny światowej w Bieszczadach, działań partyzantów i walk partyzantów z okupantem. Świadek też opowiada o wymianie ludności między Polską a USRR, wysiedleniu z rodzinnej wsi, kolektywizacji, walce władz z partyzantką ukraińską, terrorze KGB, a także niepewności pierwszych lat powojennych w Obertynie.

Relacja dotczy dzieciństwa w Obertynie, losów rodziny podczas lat wojennych, przesiedlenia i powojennego życia na Ziemiach Zachodnich.

Relacja biograficzna Marii Kawińskiej dotyczy życia w przedwojennym Obertynie, losów mieszkańców Obertyna, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne i organizacji życia po wojnie.

Relacja biograficzna Heleny Markiewicz dotyczy dzieciństwa, edukacji, relacji między Ukraińcami a Polakami, wojny na Kresach Wschodnich, Rzezi wołyńskiej, ukrywania się przed banderowcami, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, organizacji życia po wojnie.

Relacja biograficzna Eugenii Krzywkowskiej dotyczy przedwojennego Obertyna, relacji ukraińsko-polskich, społeczności żydowskiej w Obertynie, wywózek na Sybir oraz Rzezi wołyńskiej poczas II wojny światowej, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne i organizacji życia w latach powojennych.

Relacja biograficzna Józefy Szczepuły, dotyczy losów rodzin zamieszkałych w Obertynie, działalności UPA w okolicach Obertyna, życia codziennego podczas wojny, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, organizacji powojennego życia.

Relacja Anny Hryhoruk dotyczy życia w Obertynie w ukraińskiej rodzinie przed wojną, obertyńskich Żydów i Polaków, którzy mieszkali w pobliżu jej rodzinnego domu, pierwszej okupacji sowieckiej, Holocaustu, wyznaczenia do wyjazdu na roboty przymusowe do Niemiec oraz uniknięcia wywiezienia, pracy w kołchozie w Obertynie po wojnie.

Relacja Józefa Palczyńskiego dotyczy życia w przedwojennym Obertynie, II wojny światowej na Kresach, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, organizacji powojennego życia, społeczności osób przesiedlownych z Obertyna.

Relacja Dmytro Hryhoruka dotyczy nauki w czasie niemieckiej okupacji Galicji, życia religijnego podczas okupacji, losu obertyńskich Żydów w czasie II wojny światowej, okresu rządów radzieckich i głodu lat 1946–1947, pracy w kuźni w kołchozie.

Relacja Romany Żmudy dotyczy wspomnień z II wojny światowej w Turce i Kołomyji z perspektywy dziecka, nauczania w szkołach sowieckich oraz tajnego nauczania polskiego, losów Żydów z Turki, miesięcznego transportu kolejowego, którym rodzina Żmudów wyruszyła z Kołomyi do Oławy oraz pierwszych lat na Ziemiach Zachodnich, w Oławie i Lutyni.

Relacja Heleny Zubowskiej dotyczy przesiedlenia z Kresów Wschodnich II Rzeczpospolitej na Ziemie Zachodnie i Północne, organziacji życia po wojnie i powodzi w 1997 roku.

Relacja Anny Łaski dotyczy rozdzielenia rodziny na początku wojny, ewakuacji z Kamionki Małej, zamordowania rodziny Łasków mieszkających na Czyściaku, przez banderowców, a także późniejszego życia na Ziemiach Zachodnich i Północnych.

Relacja Karola Mazurkiewicza dotyczy losów rodziny pochodzących z Obertyna, lata wojenne w Obertynie, przyjazdu i nowego życia na Ziemiach Zachodnich i Północnych.