Relacja świadka rozpoczęła się od wspomnienia życiorysu pod kątem edukacji oraz pracy jaką wykonywał w swoim życiu. Następnie świadek wspomniał o swojej rodzinie (babci, rodzicach i rodzeństwie). Świadek opowiada o trudnościach związanych z utratą pracy podczas przemian ustrojowych, a także o problemach, które potem w związku z tym wydarzeniem doświadczył. Następnie pojawiają się wspomnienia związane z życiem w okresie PRL oraz wspomnienia z czasów wybuchu stanu wojennego. W kolejnej części były zadawane pytania na temat transformacji ustrojowej. Z rozmowy wynikło, że zmiana ustroju odbiła się w sferze służbowej oraz mieszkaniowej świadka. W wyniku hiperinflacji doszło do drastycznego wzrostu wartości mieszkania oraz raty kredytu. W ostatniej części zapytałam świadka czy pamięta powódź w 1997 roku. Z racji na miejsce zamieszkania świadka nie dotknęła osobiście sama powódź, ale w związku z panującymi wcześniej silnymi opadami deszczu piwnice bloku zostały częściowo zalane. W pamięci świadka zostały obrazy z stanu Wrocławia po zalaniu, które były transmitowane w telewizji. Z racji na to, że brat mieszkał wówczas we Wrocławiu, świadek miał kontakt pewny kontakt z poszkodowanymi osobami. Po tym temacie relacja została zakończona.

Pani Bożena Gumińska rozpoczyna swoją relację od opisu swojej rodziny i edukacji, przy czym wiele czasu poświęciła na wspomnienia dotyczące rodzinnej Nowej Rudy. Opowiadając swoją historię Pani Bożena dużo uwagi poświęca swojej pracy jako pracownika socjalnego, oraz ogólnej kondycji i przemianom, jakie zachodziły w opiece socjalnej w Polsce na przestrzeni lat. W czasach po transformacji ustrojowej Pani Bożena skupiła się na osobie Jacka Kuronia i funkcjonowaniu Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej. W trakcje swojej narracji dotyczącej powodzi Pani Boże równie skupiła się na swojej roli jako pracownik socjalny i działalności sektora opieki społecznej w czasie powodzi.

Józef Dziąsko urodził się 19 III 1949 r. w Bytomiu. Początkowo przyuczał się do zawodu górnika, ale ostatecznie wybrał studia na WSWF we Wrocławiu. Ukończył je w 1973 r. Pozostał na uczelni i zrobił doktorat. Zajmował się prakseologią, teorią walki oraz teorią zespołowych gier sportowych. W latach 1978–1990 współpracował z PZPN w Wydziale Szkolenia, a w latach 1975–1990 w OZPN na Dolnym Śląsku. Współpracował z selekcjonerami Kazimierzem Górskim i Antonim Piechniczkiem. Był jednym z założycieli „Solidarności” na wrocławskim AWF. Internowany w Nysie. Od 1989 r. zarządza prywatnymi biznesami.