Paweł Jakub Kocięba-Żabski (ur. 24 marca 1964 we Wrocławiu) – działacz wrocławskiej opozycji antykomunistycznej, dziennikarz i kolporter prasy podziemnej (m.in. „Tygodnika Mazowsze”; był też dziennikarzem i wydawcą „Gazety Akademickiej”), później polityk ROAD, Unii Demokratycznej, Unii Wolności i Platformy Obywatelskiej, dziennikarz, m.in. „Dziennika Dolnośląskiego” i dolnośląskiej mutacji „Gazety Wyborczej”, a także były radny miasta Wrocławia.

Student UWr; od 1982 działacz NZS, bard środowiska akademickiego we Wrocławiu, od 1986 członek nieformalnego samorzadu Dwunastka, organizator happeningów, 1994-2002 członek Rady Miejskiej Wrocławia, 1998-2002 dyrektor Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu, organizator koncertów i festiwali muzycznych.

Pełnił funkcję Przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej województwa wrocławskiego.

Historia powstania i działalności izby pamięci opisana przez Stowarzyszenie Pamięci Zesłańców Sybiru dostępna pod adresem: https://www.pamiecsybiru.wroclaw.pl/index.php?spid=3

Romuald Gelles (ur. 15 stycznia 1941 w Wołczkowcach) – polski historyk, specjalizujący się w historii najnowszej i historii Niemiec.

Urodzony 7 marca 1939 r., doktor historii, działacz opozycji demokratycznej. W 1989 r. przewodniczący Wrocławskiego Komitetu Obywatelskiego "Solidarność". Rok później obiją funkcję Dyrektora Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, którą pełni do dziś.

Reprezentacyjne barokowe pomieszczenie nowego gmachu nazwane na cześć fundatora Uniwersytetu Cesarza rzymskiego Leopolda I. Dekoracje stiukowe wykonał Albrecht Siegwitz, freski Johann Christoph Handke a rzeźby drewniane Krzyszrof Hollandt. w latach 2015 - 2018 przeprowadzono gruntowną renowację auli.

filologa, reżysera, menadżera związanego z wrocławskimi teatrami. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych reżyserował spektalke w Teatrze Współczesnym i Wędrującym.

1987 r. -Dyrektor Organizacyjny Międzynarodowego Festiwalu Teatru Otwartego we Wrocławiu.

189 - 1993 - Dyrektor Organizacyjny Międzynarodowego Festiwalu Polskich
Sztuk Współczesnych.

1999 - 2004 Dyrektor Teatru Telewizji, 1997 - 2002 Prezes Stowarzyszenia Dyrektorów Teatrów, 2003 - 2005 Wiceprezes Unii Polskich Teatrów.

Urodzony 9 października 1921 r. w Radomsku zmarł 24 kwietnia 2014 r. we Wrocławiu. Poeta, dramaturg i prozaik polski.
W latach 1943-1944 walczył w oddziałach partyzanckich AK.

Debiutował w 1947 r. tomem poetyckim Niepokój. W 1968 r. zamieszkał we Wrocławiu. Doktor honoris causan (Wrocław, Katowice, Opole, Kraków); honorowy obywatel Wrocławia, Gliwic i Karpacza.

Urodzony 29 czerwca 1936 r w miejscowości Mokrsk Dolny. W 1958 r. ukończył polonistykę w 1958 r. w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, w 1962 r. doktoryzował się na podstawie rozprawy Cypriana Norwida: teatr bez teatru wyd. 1971 a cztery lata później habilitował się z historii Teatru.

Debiutował jako reżyser w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku 1962 r. W 1967 r. został kierownikiem artystycznym Teatru im. Osterwy w Lublinie a od 1972 r. był Dyrektorem naczelnym Teatru.

W latach 1974 - 1984 prowadził Teatr Współczesny im. Wiercińskiego we Wrocławiu, w latach 70. i 80. wykładał na PWST i Uniwersytecie Wrocławskim. W 1985 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.

Urodzony 21 maja 1930 r. w miejscowości Susiec k. Tomaszowa Lubelskiego. W 1956 r. ukończył Wydział Reżyserii PWSF w Łodzi. Jako reżyser debiutował w 1961 r. filmem "Historia żółtej ciżemki", za Film "Sami Swoi" z 1967 r. otrzymał w 2015 r. tytuł Honorowego Obywatela Dolnego Śląska przyznany przez Sejmik Województwa Dolnośląskiego.

Urodził się 1 sierpnia 1909 roku w Tarnowie, zmarł w 1982 r. we Wrocławiu. Zadebiutował powieścią "Zaklęte Rewiry" w których opisał swoje przeżycia z okresu pracy w Grand Hotelu w Krakowie. Po wojnie kontynuował działalność literacką pisząc opowiadania i reportaże, których spora część dotyczyła Ziem Odzyskanych. Od 1957 r. mieszkał we Wrocławiu.

Urodzona 29 stycznia 1962 r. w Sulechówku, polska pisarka laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za 2018 r.
Laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 2018, dwukrotna laureatka Nagrody Literackiej Nike. Za powieść "Bieguni" otrzymała Nagrodę Bookera.
Książki Tokarczuk przetłumaczono na 40 języków w 2019 r. przyznano jej Tytuł Honorowego Obywatela Wrocławia.

Pełnił funkcję zastępcy dyrektora Operetki Wrocławskiej w latach 1984 - 1990. A w latach 1994 - 2002 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Muzycznego - Operetka Wrocławska.

Dyrektor Klubu Muzyki i Literatury we Wrocławiu w latach 1963 - 2010 r.

Studiował skrzypce i dyrygenturę na Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Studiował też na Międzynarodowej Akademii Bachowskiej w Krakowie.

Regularnie koncertuje w Polsce i Europie występując w wielu znanych miejscach (BBC Philharmonic Manchester). Występował z Ewą Podles, Angelą Marambio, Gewendolyn Bradley, Shlomo Mintz, Rachel Barton Pine, Zdzisław Preisner, Grzegorz Turnau.

W latach 1993 - 1996 występował z swoją orkiestrą kameralną "Giovanni Virtuosi" .

W 1998 zdobył II nagrodę i nagrodę specjalną Orkiestry Filharmonii Białostockiej dla najlepszego uczestnika konkursu na Ogólnopolskim Przeglądzie Młodych Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku.

1999 r. - laureat 6. Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach. W tym samym roku dyrygował spektalem "La serva padrona" w Operze Wrocławskiej.

2008 r. - zwycięzca na Concurso International de Direccion de la Orquesta de Cadaques w Hiszpanii.

Polityk, działaczka kulturalna. Absolwentka Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu.
W latach 1995 - 2005 pełniła funkcję dyrektora generalnego międzynarodowego festiwalu Wratislavia Cantans.
W 2002 r. ubiegała się o stanowisko prezydenta Wrocławia uzyskując 36% poparcie.
W 2004 i 2014 roku zdobyła mandat posła do Parlamentu Europejskiego.

Urodził się w 1929 r. w Mokrzeszy, lekarz, uczony i nauczyciel akademicki. Emerytowany profesror Akademii Medycznej we Wrocławiu.

1954 - 1961 - lekarz w Katedrze Anatomii Opisowej Wydziału Lekarskiego, później na Oddziale Chirurgicznym Szpitala im. L. Rydygiera. W 1964 r. uzyskał tytuł doktora nauk medycznych, tytuł doktora habilitowanego uzyskał w 1972 r., 1981 - profesora nadzwyczajnego i profesora zwyczajnego (1989).
W 1978 - 1984 prorektor, 1987 - 1990 rektor Akademii Medycznej we Wrocławiu.

W 2002 r. nadano mu tytuł Doktora Honoris Causa Akademii Medycznej a w 2009 r. Akademii Medycznej we Wrocławiu

Aktor, reżyser, występował w teatrze Juliusza Słowackiego w Krakowie, Ateneum Stefana Jaracza, Kwadrat w Warszawie.

Pełnił funkcję dyrektora artystycznego i naczelnego Teatru Współczesnego imienia Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu (1984 - 1988), im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1988 - 1990).

Językoznawca, profesor i dyrektor Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, członek Komitetu Językoznawstwa Polskiej Akademii Nauk i Rady Języka Polskiego.

W latach 1987 - 2007 prowadził w TVP program "Ojczyzna polszczyzna" . W 1989 r. został dyrektorem Instytutu Filologii Uniwersytetu Wrocławskiego

Urodzony w Hlinczu pod Tarnopolem w 1936 r. pisarz, poeta, prozaik, dramaturg, krytyk literacki, publicysta. W latach 1970-1981 dziennikarz tygodnika "Wiadomości", redaktor "Kultury Dolnośląskiej".
W trakcie stanu wojennego został wyrzucony z pracy. Doradca Zarządu Wojewódzkiego NSZZ "Solidarność" Rolników Indywidualnych, działacz "Solidarności Walczącej". 1990 - 1993 wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego .

Absolwent architektury Wyższej Szkoły Technicznej w Wilnie, uczęszczał do Studia Dramatycznego przy Polskim Teatrze Dramatycznym. Grał w Wilnie (1944-45), Toruniu (1945, 46-48), Olsztynie, Poznaniu.
W 1949 r. związał się z Teatrem Polskim we Wrocławiu, w latach 1981 - 85 był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru. Od 2000 r. aktor Teatru Narodowego w Warszawie.

Wykładał na PWST a w 1979 r. został pierwszym dziekanem Wydziału Aktorskiego uczelni. W latach 1972 - 1994 był wykładowcą Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej we Wrocławiu.

Zmarł 27 lipca 2009 r. we Wrocławiu.

Urodzona 22 kwietnia 1969 r. w Nasielsku strzelczyni i działaczka samorządowa. Dwukrotna mistrzyni olimpijska - złote medale w zawodach strzeleckich (Atlanta 1996, Sydney 2000). Od 2006 r. nauczyciel akademicki AWF i w Dolnośląskiej Szkole Wyższej we Wrocławiu. Radna Wrocławia z ramienia KWW Rafała Dutkiewicza z 2010 i 2014 r.

Urodzony w 1936 r. w Bychawie w zawodzie zaczął pracować w Wałbrzyskim Teatrze Lalek jak lalkarz adept w 1959 r., gdzie również debiutował jako reżyser Przygodami Samby w 1964 r. W latach 1966 - 2002 reżyserował spektakle teatralne w Wrocławskim Teatrze Lalek.

Od 1981 do 2001 r. był dyrektorem naczelnym i artystycznym Wrocławskiego Teatru Lalek.

W 1976 r. uzyskał tytuł doktorski, 1987 - 1993 - dziekan wydziału lalkarskiego PWST we Wrocławiu. W 2001 r habilitacja, 2007 r. nadanie tytułu Profesorskiego.

W 1967 r. w Opolu podczas III Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Lalek otrzymał wyróżnienie za rolę Dudy w sztuce "O chłopie, co wszystkich zwodził" Jana Ośnicy w reżyserii Włodzimierza Dobromilskiego w Państwowym Teatrze Lalek w Wałbrzychu. W Trakcie edycji Festiwalu OFTL z 1975 r. otrzymał nagrodę poszukiwania twórcze a dwa lata później otrzymał Indywidualną Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki III stopnia za szczególne osiągnięcia dydaktyczno - wychowaczej.

Aktor, reżyser teatralny, choreograf. W latach 1965 - 1971 występował w Wrocławskim Teatrze Pantomimy, 1971 - 1991 Teatr Żydowski w Warszawie.

Dyrektor Operetki Wrocławskiej w latach 1990 - 1993 i Warszawskiej 1992 - 1994, 1996 - 1997 etatowy reżyser Teatru Żydowskiego w Warszawie.

W 2020 został zastępcą dyrektora ds. artystycznych Teatru Polskiego we Wrocławiu.

Reżyser, scenarzysta, operator i pisarz w latach 1977 - 1981 operator w TVP Wrocław. Wielokrotnie nagradzany na festiwalach w Polsce i na świecie.

Aktor teatralny (Teatr Wojciecha Bogusławskiego 1970-1973; Teatr Współczesny we Wrocławiu 1973-1975, 1994). Dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Polskiego we Wrocławiu w latach 1975 - 1987), dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Rozrywki we Wrocławiu (1987-91), dyrektor naczelny i artystyczny Teatru W. Bogusławskiego (1991 - 1994).

Historyk i krytyk sztuki. Od 1964 r. pracownik Muzeum Narodowego, w latach 1983 r. - 2013 Dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Twórca jednej z największych kolekcji sztuki współczesnej w Polsce.

Aktor, reżyser, dyrektor teatru i pedagog. Absolwent PWSTiF w Łodzi. W latach 1961 - 1964 pracował w zespole Jerzego Grotowskiego, grał w Kordianie i Fausta. Od 1966 do 1984 był aktorem, instruktorem i najbliższym współpracownikiem Jerzego Grotowskiego.

W 1976 r. ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Do 1981 r. współpracowała z Teatrem na Woli .
W 1985 r. wystąpiła jako Eva w Pannach z Acheronu Joe Alexa w Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego.

Jako aktorka filmowa występowała również w filmach między innymi: Człowieku z Marmuru (1976); Niedzdzielne dzieci, Krzyk (1982), Ga, Ga. Chwała Bohaterom (1985), Obywatel (2014).

Tadeusz Zipser, architekt wrocławski profesor i rektor Politechniki Wrocławskiej urodziny w 1930 r. we Lwowie. W 1981 roku internowany.

Autor projektu modernizacji wrocławskiego ZOO z lat 1956 - 1957, współautor koncepcji modernizacji innych ogrodów zoologicznych (Gdańsk - Oliwa, Opole, Łódź). Mocno zainteresowany architekturą sakralną, jest on między innymi głównym twórcą kościoła Ducha Świętego na Tarnogaju we Wrocławiu oraz Opatrzności Bożej na Nowym Dworze. Realizował również wraz z Maciejem Dobrowolskim wieżę kościoła św. Elżbiety Węgierskiej we Wrocławiu w latach 1978 - 1980.

Urodził się 15 kwietnia 1959 r. w Świętochłowicach, w 1947 r. przyjechał do Wrocławia na studia architektoniczne, które ukończył w 1952 r. W 1955 r. podjął obowiązki konserwatora zabytków Wrocławia. W 1960 r. uzyskał tytuł doktora nauk technicznych a w 1969 uzyskał habilitację a jesienią 1965 r. rozpoczął prace nad stworzeniem Muzeum Architektury we Wrocławiu, którego dyrektorem był aż do 1999 r.
W 1977 nadano mu tytuł profesora w dziedzinie nauk technicznych.

Urodzony w 1890 r. we Lwowie, zmarł we Wrocławiu w 1979 r. Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jacka Malczewskiego i Stanisława Dębickiego. Członek grup artystycznych "Zwornik" i "Nowa Generacja". Członek redakcji "Głosu Plastyków" i wiceprezes i przedstawiciel Polski w "Confederation Internationale des Associations Plastiques".

Profesor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. 1962 - współzałożyciel ugrupowania plastyków tzw. "Szkoły Wrocławskiej".

Specjalista chorób wewnętrznych, hematologii, immunologii klinicznej i transplantologii klinicznej, kierownik Laboratorium Immunologii Klinicznej Instytutu Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN, założyciel i dyrektor Dolnośląskiego Centrum Transplantacji Komórkowych z Krajowym Bankiem dawców Szpiku w latach 1986 - 2020 r.

Ur. w 1957 r. socjolog, polityk, prezydent miasta Wrocławia w latach 1990 - 2001 r. Senator oraz poseł na Sejm RP.W latach 2007 - 2014 minister kultury nauki i dziedzictwa narodowego Eurodeputowany VIII kadencji Parlamentu Europejskiego.

Absolwent Wrocławskiej PWST, w latach 1987-88 występował w Teatrze im. Norwida w Jeleniej Górze, w latach 1988-2001w Teatrze Polskim we Wrocławiu. W latach 1988-2001 wykładowca PWST we Wrocławiu.

W latach 2001-2006 dyrektor naczelny i artystyczny Operetki Wrocławskiej (od roku 2004 działającej jako Teatr Muzyczny "Capitol").

W 2009 został odznaczony Brązowym, a w 2018 Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis".

Instytucja kultury miasta Wrocławia zajmująca się propagowaniem muzyki dawnej i współczesnej. Miejsce recitali instrumentalnych i wokalnych koncertów i prób muzycznych. Od 1999 w Klubie działa oficyna wydawnicza Akwedukt.

W Klubie znajduje się stała ekspozycja Pocztu Królów Polskich (fotokopie obrazów Marcella Bacciarellego ), zdjęcia Wrocławia, kolekcja herbów miast polskich w miedzi.

Miejsce spotkań Klubów i Towarzystw Kresowych.

Urodzony 5 czerwca 1912 r. w Jezupolu koło Stanisławowa, dziennikarz, krytyk muzyczny i teatralny. Ukończył konserwatorium we Lwowie, występował w Operze Stanisławskiej.

W latach 1945-46 został dyrektorem Teatru Kameralnego TUR w Krakowie. Od 1946 r. związany z Wrocławiem i Dolnym Śląskiem gdzie uruchamiał przemysł spożywczy.

Od 1963 r. współorganizował Festiwale Chopinowskie w Dusznikach Zdroju.

W 20 listopada 2000 r. otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu

Od 1991 dyrektor Muzeum Historycznego we Wrocławiu, od 2000 r. dyrektor Muzeum Miejskiego Wrocławia. Znawca historii Wrocławia i Śląska, autor wielu książek.

Absolwentka Filologii Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim (1956) i studiów reżyserskich w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie (1962).

Debiutowała w warszawskim Teatrze Atenum w 1961 r., w latach 70. związana z Teatrem Telewizji i Teatrem Polskim w Warszawie.

1980-1983 - dyrektor Lubuskiego Teatru im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze, w latach 1983 - 1996 dyrektorka Teatru im. Horzycy w Toruniu.

1997 - 1998 Dyrektor Starego Teatru w Krakowie.

1999 - 2012 Dyrektor Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. Edmunda Wiercińskiego.

Alfred Jahn ur. we Lwowie 22 Kwietnia 1915 r. W 1933 r. rozpoczął studia geograficzne na Uniwersytecie Jana Kazimierza, które ukończył w 1937 r. Kontyuował naukę i w 1939 r. za pracę doktorską będącą wynikiem pierwszej eksedycji naukowej polskich naukowców na Grenlandię "Badania nad strukturą i temperaturą gleb w Zachodniej Grenlandii". W 1949 r. habilituyje się w Poznaniu i przenosi do Wrocławia gdzie zaczyna pracę na Uniwersytecie gdzie pracował jako kierownik zakładu geografii fizycznej a później geomorfologii na Uniwersytecie.

W latach 1962 - 1968 Rektor Uniwersytetu, przez stanięcie po stronie protestujących w marcu '68 przed ukończeniem kadencji stracił stanowisko.

Od 1971 r. członek korespondent po 1983 r. rzeczywisty członek Polskiej Akademii Nauku.

1971 - 1975 prezes Polskiego Towarzystwa Geograficznygo, inicjator powrotu i ekspozycji Panoramy Racławickiej we Wrocławiu, działał na rzecz ratowania cmentarza Łyczakowskiego.

Zmarł 1 kwietnia 1999r.