Wrocław (woj. dolnośląskie)

Taxonomy

Code

Scope note(s)

Source note(s)

Display note(s)

Hierarchical terms

Wrocław (woj. dolnośląskie)

Equivalent terms

Wrocław (woj. dolnośląskie)

Associated terms

Wrocław (woj. dolnośląskie)

2796 Archival description results for Wrocław (woj. dolnośląskie)

2796 results directly related Exclude narrower terms

Relacja Józef Dziąsko

Józef Dziąsko urodził się 19 III 1949 r. w Bytomiu. Początkowo przyuczał się do zawodu górnika, ale ostatecznie wybrał studia na WSWF we Wrocławiu. Ukończył je w 1973 r. Pozostał na uczelni i zrobił doktorat. Zajmował się prakseologią, teorią walki oraz teorią zespołowych gier sportowych. W latach 1978–1990 współpracował z PZPN w Wydziale Szkolenia, a w latach 1975–1990 w OZPN na Dolnym Śląsku. Współpracował z selekcjonerami Kazimierzem Górskim i Antonim Piechniczkiem. Był jednym z założycieli „Solidarności” na wrocławskim AWF. Internowany w Nysie. Od 1989 r. zarządza prywatnymi biznesami.

Borecki Kamil

Relacja Krzysztofa Kowackiego

Wywiad został przeprowadzony z panem Krzysztofem Kowackim – byłym piłkarzem ręcznym „Śląska” Wrocław, Anilany Łódź i TV Gelnhausen w Niemczech. Krzysztof Kowacki urodził się w Łodzi w 1955 r. Tam uczęszczał do szkoły podstawowej i Technikum Samochodowego. W 1975 r. zdał maturę, a na studia wybrał się na AWF we Wrocławiu po namowie przez Jerzego Klempela. Krzysztof Kowacki interesował się piłką ręczną już od szkoły podstawowej. W ósmej klasie wyjechał z drużyną do DDR na mecz międzypaństwowy. Już w „Śląsku” Krzysztof Kowacki poznał wspaniałych kolegów i ich rodziny, z którymi do dzisiaj utrzymuje kontakt: żoną i synem Jerzego Klempela, Janem Czykalukiem, Bogdanem Falętą, Bogdanem Kowalczykiem, Andrzejem Sokołowskim, Danielem Waszkiewiczem. Krzysztof Kowacki grał w „Śląsku” od 1975 do 1982 r. W tym czasie zespół był u szczytu sławy, siedmiokrotnie zdobywając tytuł Mistrza Polski; wyjeżdżał na mecze ligowe, pucharowe, czy rewanżowe na Zachód: do Islandii, Danii, Niemiec, Hiszpanii, Szwecji, Szwajcarii, ale także do Rumunii, Czechosłowacji, Węgier. Najtrudniejszy mecz jaki przyszło rozegrać Krzysztofowi Kowackiemu, to finał meczu o Puchar Europy, który „Śląsk” przegrał sześcioma bramkami. Po skończonych studiach Krzysztof Kowacki wrócił do swojego rodzinnego miasta i tam został przyjęty do Anilany, otrzymał mieszkanie i pracę w szkole. Niestety, władze „Śląska” Wrocław nie chciały oddać swojego zawodnika i starały się go zatrzymać za wszelką cenę poprzez wcielenie do wojska. Tymczasem władze Anilany pomogły w załatwieniu Krzysztofowi Kowackiemu zaświadczenia o niezdolności do służby z powodu niedosłuchu. Krzysztof Kowacki grał w Anilanie 5 lat (w tym czasie Anilana zdobyła po raz pierwszy w historii Mistrza Polski), a następnie przeprowadził się do Niemiec, gdzie mieszka do dzisiaj. Tam grał w zespole TV Gelnhausen, gdzie był dwukrotnie poważnie kontuzjowany. Został trenerem tego zespołu i pracuje jako rehabilitant w Klinice Rehabilitacyjnej. Dzisiaj jest kolekcjonerem maskotek olimpijskich.

Maj Ewa

Relacja Bożeny Gumińskiej

Pani Bożena Gumińska rozpoczyna swoją relację od opisu swojej rodziny i edukacji, przy czym wiele czasu poświęciła na wspomnienia dotyczące rodzinnej Nowej Rudy. Opowiadając swoją historię Pani Bożena dużo uwagi poświęca swojej pracy jako pracownika socjalnego, oraz ogólnej kondycji i przemianom, jakie zachodziły w opiece socjalnej w Polsce na przestrzeni lat. W czasach po transformacji ustrojowej Pani Bożena skupiła się na osobie Jacka Kuronia i funkcjonowaniu Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej. W trakcje swojej narracji dotyczącej powodzi Pani Boże równie skupiła się na swojej roli jako pracownik socjalny i działalności sektora opieki społecznej w czasie powodzi.

Gumińska Bożena

Relacja Anny Kaźmierczak

Relacja świadka rozpoczęła się od wspomnienia życiorysu pod kątem edukacji oraz pracy jaką wykonywał w swoim życiu. Następnie świadek wspomniał o swojej rodzinie (babci, rodzicach i rodzeństwie). Świadek opowiada o trudnościach związanych z utratą pracy podczas przemian ustrojowych, a także o problemach, które potem w związku z tym wydarzeniem doświadczył. Następnie pojawiają się wspomnienia związane z życiem w okresie PRL oraz wspomnienia z czasów wybuchu stanu wojennego. W kolejnej części były zadawane pytania na temat transformacji ustrojowej. Z rozmowy wynikło, że zmiana ustroju odbiła się w sferze służbowej oraz mieszkaniowej świadka. W wyniku hiperinflacji doszło do drastycznego wzrostu wartości mieszkania oraz raty kredytu. W ostatniej części zapytałam świadka czy pamięta powódź w 1997 roku. Z racji na miejsce zamieszkania świadka nie dotknęła osobiście sama powódź, ale w związku z panującymi wcześniej silnymi opadami deszczu piwnice bloku zostały częściowo zalane. W pamięci świadka zostały obrazy z stanu Wrocławia po zalaniu, które były transmitowane w telewizji. Z racji na to, że brat mieszkał wówczas we Wrocławiu, świadek miał kontakt pewny kontakt z poszkodowanymi osobami. Po tym temacie relacja została zakończona.

Kaźmierczak Anna

Relacja Wojciecha Krawczuka

Nagranie relacji biograficznej Wojciecha Krawczuka. Pierwsza część miała konwencję swobodnej narracji. Świadek rozpoczął ją od wspomnień o swoim dziadku (uczestniku wojny polsko-bolszewickiej) oraz ojcu. Jego rodzina przyjechała do Wołowa z Kresów Wschodnich w 1946 r. Następnie Krawczuk przeszedł do opowiadania o swoim zaangażowaniu w opozycję. Od najmłodszych lat (od 1976 r.) słuchał Radia Wolna Europa, pamięta też strajk z sierpnia 1980 r. w wołowskim PKS. Zaangażował się w opozycję od marca 1981 r. (wydarzenia bydgoskie). Głównie zajmował się kolportażem oraz niszczeniem napisów prorządowych w przestrzeni Wołowa. W 1982 r. był aresztowany i przesłuchiwany przez ok. 3 godziny. Od 1983 r. pracował i uczył się we Wrocławiu. Stamtąd przywoził bibułę do Wołowa. O szczegółach swojego pobytu w wojsku nie chciał mówić. Następnie zostały zadane pytania dotyczące m.in.: rodziny, powodów i celów zaangażowania w opozycję, stosunku od okrągłego stołu i jego konsekwencji oraz o uczestnictwo w pielgrzymce Jana Pawła II we Wrocławiu

Krawczuk Wojciech

Relacja Eugeniusza Szabanowskiego

Nagranie relacji biograficznej Eugeniusza Szabanowskiego. Pierwsza część miała konwencję swobodnej narracji. Świadek rozpoczął ją od wspomnień o swoich przodkach. Jego pradziadek brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej w 1878 r., dziadek walczył pod Verdun w czasie I wojny światowej, a ojciec najpierw w Armii Czerwonej w wojnie zimowej, a później w Wehrmachcie pod Stalingradem. Świadek wychowywał się na Śląsku, skąd pochodziła jego matka. Ojciec przed wojną mieszkał pod Grodnem. Swoją przyszłą żonę poznał w Szczecinie. Szabanowski od lat 70. Był zaangażowany w działalność opozycyjną. W czasie strajków sierpniowych w 1980 r. pracował i strajkował w tyskim browarze (był tam kierowcą). Zakładał tam również MKZ. Główną częścią jego relacji było jednak wspomnienie powołania na ćwiczenia do wojska w lutym 1983 r. Podczas ich trwania wyraził sprzeciw wobec planów wyjścia przez jego oddział z bronią na Wrocław. Dzięki temu akcja została cofnięta, a Szabanowski został karnie przesunięty na kuchnię, gdzie przebywał do końca marca 1983 r., a więc do zakończenia swojego pobytu na ćwiczeniach. Następnie zostały zadane pytania dotycząc m.in. powodów i celów zaangażowania opozycyjnego, ścieżki zawodowej oraz stosunku do okrągłego stołu i transformacji ustrojowej. Świadek przekazał także kopie wpisów z książeczki wojskowej oraz listu, w który wyjaśnia co się wydarzyło podczas jego pobytu na ćwiczeniach wojskowych pod Wrocławiem.

Szabanowski Eugeniusz

Results 101 to 200 of 2796